Δικαστική Απόφαση

Δικαστήριο: Εφετείο

Τόπος: Θράκη

Αριθ. Απόφασης: 146

Έτος: 2011

Δημοσίευση: Τράπεζα νομικών πληροφοριών ΔΣΑ

ΤΟ ΤΡΙΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΘΡΑΚΗΣ

Συγκροτήθηκε από τους Δικαστές, Χρήστο Βρυνιώτη, Πρόεδρο Εφετών, Αναστασία Χορτιάτη και Μυρσίνη Παπαχίου-Εισηγήτρια, Εφέτες και τη Γραμματέα Ζωή Κερτένη.

Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 14 Ιανουαρίου 2011, για να δικάσει την υπόθεση μεταξύ:

ΤΟΥ ΚΑΛΟΥΝΤΟΣ – ΕΚΚΑΛΟΥΝΤΟΣ ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ – ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ: […] του […], κατοίκου Καβάλας, ο οποίος παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας του δικηγόρου Αλεξάνδρας Νικολαΐδου του ΔΣ Καβάλας, που κατέθεσε προτάσεις-αίτηση ασφαλιστικών μέτρων.

ΤΗΣ ΚΑΘΗΣ Η ΚΛΗΣΗ – ΕΦΕΣΙΒΛΗΤΗΣ -ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ: […]του […] συζ. […], κατοίκου […], η οποία παραστάθηκε μετά του πληρεξουσίου της δικηγόρου Γιάννη Γάκη του ΔΣ […], που κατέθεσε προτάσεις.

Η ενάγουσα-εναγομένη και ήδη εφεσίβλητη-καθής η κλήση με την από 17-11- 2004 αγωγή της ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας απευθυνόμενη και στρεφόμενη κατά του εναγομένου-ενάγοντος και ήδη εκκαλούντος, ζήτησε τα όσα αναφέρονται σε αυτή.

Επί της αγωγής αυτής, συζητήσεως γενομένης, εξεδόθη η υπ` αριθμ.222/2005 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, η οποία δέχθηκε την αγωγή της ενάγουσας και απέρριψε την αγωγή του ενάγοντος. Την απόφαση αυτή εξεκάλεσε στο Δικαστήριο αυτό, ο ενάγων-εναγόμενος με την από 27-10-2005 έφεση του και ορίσθηκε δικάσιμος με την υπ` αριθμ.60/2006 πράξη του Γραμματέως του Δικαστηρίου αυτού, η 27-10-2006 και μετά από αναβολή αυτής η 20-4-2007 κατά την οποία έγινε η συζήτηση της υποθέσεως και εκδόθηκε η υπ` αριθμ. 529/2007 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, η οποία διέταξε την αυτοπρόσωπη εμφάνιση αφενός των διαδίκων στο ακροατήριο, ώστε να γίνει απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, όσον αφορά την άσκηση της γονικής μέριμνας, άλλως της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου τους, και αφετέρου του ανηλίκου, ώστε να ζητηθεί η γνώμη του και τη διενέργεια πραγματογνωμοσύνης.

Στη συνέχεια επανεισήχθη η υπόθεση με την από 15-12-2009 κλήση του ενάγοντος και ορίσθηκε δικάσιμος με την υπ`αριθμ. 1001/2009 πράξη του Γραμματέως του Δικαστηρίου τούτου, η 16-4-2010 και μετά από αναβολές, η παραπάνω αναφερομένη ημέρα συνεδριάσεως, κατά την οποία κι έγινε η συζήτηση της υποθέσεως. Οι πληρεξούσιοι των διαδίκων αναφέρθηκαν στις προτάσεις που κατέθεσαν.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΝΟΜΟ

Ι. Μετά την έκδοση της υπ` αριθμ. 529/2007 μη οριστικής αποφάσεως του Δικαστηρίου τούτου, με την οποία έγινε τυπικά δεκτή η από 7-10-2005 (αριθμ. εκθ. κατ. 322/27-10-2005) έφεση του […] (ενάγοντος της από 3- 2-2005 και αριθμ. εκθ. καταθ. 34/2005 αγωγής), κατά της υπ` αριθμ. 222/2005 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, που εκδόθηκε αντιμωλία των διαδίκων, κατά την ειδική διαδικασία των άρθρων 666 επ. σε συνδ. με 681 Β` του ΚΠολΔ) και, στη συνέχεια, αναβλήθηκε η έκδοση της οριστικής αποφάσεως και διατάχθηκε η επανάληψη της συζητήσεως της υποθέσεως στο ακροατήριο, προκειμένου: α) να εμφανιστούν σ` αυτό αυτοπροσώπως οι διάδικοι γονείς του ανηλίκου, ώστε μετά την ακρόαση αυτών και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους να γίνει απόπειρα συμβιβαστικής επίλυσης της διαφοράς, όσον αφορά την άσκηση της γονικής μέριμνας, άλλως της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου τους, β) να εμφανιστεί σ` αυτό αυτοπροσώπως το ανήλικο τέκνο των διαδίκων για να ζητηθεί η γνώμη του και γ) να συμπληρωθούν οι αποδείξεις με τη διενέργεια ψυχιατρικής και παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης, νόμιμα και παραδεκτά φέρεται, με την από 15-12-2009 κλήση του εκκαλούντος-ενάγοντος για περαιτέρω συζήτηση, ως συνέχεια της προηγούμενης (άρθρο 254 παρ.1 του ΚΠολΔ), η πιο πάνω έφεση, εφόσον τα όσα έταξε η ως άνω απόφαση εκτελέστηκαν και η υπόθεση είναι ώριμη. Κατά τη συζήτηση της υποθέσεως και πριν από την εκδίκαση της επιχειρήθηκε η πιο πάνω απόπειρα συμβιβασμού, πλην όμως, οι διάδικοι, οι οποίοι παραστάθηκαν στο ακροατήριο μετά των πληρεξουσίων δικηγόρων τους, δεν συμβιβάστηκαν.

Με την από 9-11-2004 (αριθμ. εκθ. καταθ. 383/2004) αγωγή, ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, η ενάγουσα ζήτησε να ανατεθεί σ`αυτήν αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου της […], ηλικίας 3 ετών, που απέκτησε από το γάμο της με τον εναγόμενο, διότι τούτο επιβάλλει το συμφέρον του ανηλίκου, μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης με τον εναγόμενο πατέρα του και να υποχρεωθεί ο τελευταίος να καταβάλλει, ως χρηματική διατροφή για το τέκνο, το ποσό των 200 ευρώ στην αρχή κάθε μηνός, επί μία διετία από την επίδοση της αγωγής, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσεως έως την εξόφληση της.

Με την από 3-2-2005 (αριθμ. εκθ. καταθ. 34/2005) αγωγή, ενώπιον του ιδίου Δικαστηρίου, ο ενάγων ζήτησε να ανατεθεί σ`αυτόν αποκλειστικά η άσκηση της γονικής μέριμνας και επικουρικά της επιμέλειας του προαναφερθέντος τέκνου του, που απέκτησε από το γάμο του με την αναγόμενη, διότι τούτο επιβάλλει το συμφέρον του ανηλίκου, μετά τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης με την εναγομένη μητέρα του. Επί των αγωγών αυτών, οι οποίες συνεκδικάσθηκαν, ίπιέκδόθηκε η υπ`αριθμ. 222/2005 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, με την οποία έγινε δεκτή η πρώτη αγωγή (αριθμ. εκθ. καταθ. 383/2004) και ανατέθηκε η επιμέλεια του ανηλίκου […] αποκλειστικά στην ενάγουσα μητέρα και υποχρεώθηκε ο εναγόμενος πατέρας να καταβάλλει, ως διατροφή για το ανήλικο, το ποσό των 200 ευρώ μηνιαίως, το πρώτο πενθήμερο κάθε μηνός, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε μηνιαίας δόσεως έως την εξόφληση της, για χρονικό διάστημα δύο. ετών από την επίδοση της αγωγής, ενώ απορρίφθηκε η δεύτερη αγωγή (αριθμ. εκθ. καταθ. 34/2005). Κατά της προαναφερόμενης αποφάσεως άσκησε έφεση ο ενάγων της δεύτερης αγωγής-εναγόμενος της πρώτης, παραπονούμενος για εσφαλμένη εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων, ζητεί δε, να γίνει δεκτή η έφεση του, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και να γίνει δεκτή η αγωγή του, να απορριφθεί δε η αγωγή της ενάγουσας μητέρας.

1. Από τη διάταξη του άρθρου 1511, σε συνδυασμό με τις διατάξεις των άρθρων 1510, 1512-1514 ΑΚ προκύπτει ότι βασικό κριτήριο για την ανάθεση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου στον ένα από τους γονείς του είναι το συμφέρον του τέκνου, σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό και γενικά κάθε είδους συμφέρον. Ακόμη, επιβάλλεται στο Δικαστήριο, για τη λήψη της αποφάσεώς του, ο σεβασμός της ισότητας μεταξύ των γονέων χωρίς διακρίσεις, εξαιτίας του φύλου, της κοινωνικής προελεύσεως ή της περιουσίας. Οι κανότητες των γονέων, το περιβάλλον, το επάγγελμα, η πνευματική τους ανάπτυξη και η δράση τους στο κοινωνικό σύνολο, η ικανότητα προσαρμογής τους στις απαιτήσεις της σύγχρονης κοινωνίας μέσα στα πλαίσια της λογικής και ορθολογικής αντιμετώπισης των θεμάτων των νέων, η σταθερότητα των συνθηκών ανάπτυξης του τέκνου χωρίς εναλλαγές στις συνθήκες διαβίωσης, περιλαμβάνονται στα κριτήρια προσδιορισμού του συμφέροντος του τέκνου. Αυτό δε ισχύει ανεξάρτητα από την υπαιτιότητα των γονέων, ως προς το διαζύγιο ή τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης, εκτός εάν η συμπεριφορά του υπαιτίου έχει επιδράσει και στην άσκηση της γονικής μέριμνας – επιμέλειας, ώστε να ανακύπτει αντίθεση στο συμφέρον του τέκνου, λόγω της εκτάσεως και της βαρύτητας της συμπεριφοράς του αυτής, δηλωτικής της δομής του χαρακτήρα του και της εν γένει προσωπικότητας του, έτσι ώστε και έναντι του τέκνου να αναμένεται από αυτόν η τήρηση της ίδιας συμπεριφοράς. Το συμφέρον του τέκνου, ως αόριστη νομική έννοια με αξιολογικό περιεχόμενο, εξειδικεύεται από το Δικαστήριο της ουσίας. Περαιτέρω, από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1511 και 681 Γ` παρ. 3 εδ. α` και 4 εδ. α”, δΛ και ε΄ ΚΠολΔ, προκύπτει ότι το Δικαστήριο, προκειμένου επί διακοπής της συμβιώσεως των συζύγων, να ρυθμίσει τη γονική μέριμνα, πρέπει να ζητεί και να συνεκτιμά και τη γνώμη του τέκνου, εφόσον κρίνει ότι έχει την απαιτούμενη ωριμότητα, ότι δηλαδή έχει την ικανότητα να αντιληφθεί το συμφέρον του, για την κρίση του δε αυτή, ως προς την ύπαρξη ή μη τέτοιας ωριμότητας, που σχηματίζεται από την ελεύθερη εκτίμηση των αποδείξεων, ούτε ειδική αιτιολογία απαιτείται, ούτε αναιρετικός έλεγχος επιτρέπεται, αφού αυτή αποτελεί εκτίμηση πραγματικού γεγονότος κατ` άρθρο 561 ΚΠολΔ (ΑΠ 201/2010, ΑΠ 1316/2009, ΝΟΜΟΣ).

III. Από τις ένορκες καταθέσεις των μαρτύρων των διαδίκων, […] και […], οι οποίες εξετάστηκαν νόμιμα στο ακροατήριο του πρωτοβαθμίου Δικαστηρίου και περιέχονται στα επικαλούμενα και προσκομιζόμενα ταυτάριθμα με την εκκαλουμένη πρακτικά συνεδριάσεως αυτού, οι οποίες εκτιμώνται μόνες τους και σε συνδυασμό και προς τις υπόλοιπες αποδείξεις, τις υπ` αριθμ. 3.064/2005 και 219/2005 ένορκες βεβαιώσεις των […] και […], αντίστοιχα, ενώπιον της συμβολαιογράφου Θάσου […] και της Ειρηνοδίκου Καβάλας Ευφροσύνης Παπαναστασίου, οι οποίες συντάχθηκαν μετά από προηγούμενη κλήτευση της εφεσίβλητης ενάγουσας-εναγομένης προ 24 τουλάχιστον ωρών, κατ` άρθρο 671 παρ. 1 ΚΠολΔ (βλ. την υπ` αριθμ. 8133/21-4-2005 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή Καβάλας [[…]]), τις υπ` αριθμ. 24.884, 24.885, 24.886, 24.889/2005 και 4.130/2005 ένορκες βεβαιώσεις των […] και […]  αντίστοιχα, ενώπιον της συμβολαιογράφου Καβάλας […], οι οποίες συντάχθηκαν μετά από προηγούμενη κλήτευση του εκκαλούντος ενάγοντος εναγομένου προ 24 τουλάχιστον ωρών, κατ` άρθρο 671 παρ. 1 ΚΠολΔ (βλ. την υπ` αριθμ. 1.890β΄/7-6-2005 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Καβάλας […] ), την υπ` αριθμ. 13.724α/27-11-2009 έκθεση ψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης και από 3-7- 2008 έκθεση παιδοψυχιατρικής πραγματογνωμοσύνης, οι οποίες διενεργήθηκαν αντίστοιχα από τους διορισθέντες με την ως άνω 529/2007 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου […], Καθηγητή Ψυχιατρικής του Α.Π.Θ. και […], παιδοψυχίατρο, Αναπληρωτή Καθηγητή του Α.Π.Θ. εκτιμώμενες ελεύθερα (άρθρα 368 επ., 387 του ΚΠολΔ), όλα ανεξαιρέτως τα έγγραφα, τα οποία οι διάδικοι νόμιμα στον πρώτο βαθμό προσκόμισαν και ήδη με επίκληση επαναπροσκομίζουν, ως και εκείνα, τα οποία προσκομίζουν για πρώτη φορά στο δευτεροβάθμιο Δικαστήριο (άρθρο 529 ΚΠολΔ), είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 363/2001 ΕλλΔνη 43.118, ΑΠ 320/1999 ΕλλΔνη 40.1310, ΑΠ, 1021/1998, ΕλλΔνη 39.1553), μερικά των οποίων μνημονεύονται κατωτέρω, χωρίς να παραληφθεί κάποιο για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς, μεταξύ των οποίων οι υπ`αριθμ. 347 και 348/14-6-2005 εκθέσεις της Κοινωνικής Υπηρεσίας του Κοινωνικού Κέντρου Ψυχικής Υγείας Καβάλας, η 34/14-10-2004 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της […], ψυχιάτρου Επιμελήτριας Α` του Ψυχιατρικού Τμήματος του Νομαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, που συντάχθηκε κατόπιν της υπ` αριθμ. 1604/2004 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, οι από 28-7- 2006 εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης του ψυχιάτρου […]  και του νευρολόγου-ψυχιάτρου-.. ψυχοθεραπευτή […], που συντάχθηκαν κατόπιν εντολής της Εισαγγελέως Καβάλας, οι υπ` αριθμ.146/12-4-2010 και από 27-8-2008 γνωμοδοτήσεις των τεχνικών συμβούλων […], Καθηγητή Ψυχιατρικής Α.Π.Θ. και […], παιδοψυχιάτρου, οι από 19-4-2007 και 29-6-2005 γνωμοδοτήσεις του […], ψυχιάτρου, και […], νευρολόγου-ψυχιάτρου Αναπληρωτή Καθηγητή του Α.Π.Θ., αντίστοιχα και η υπ`αριθμ. 5.312/2006 ένορκη βεβαίωση της […], που συντάχθηκε ενώπιον της συμβολαιογράφου Καβάλας Αικατερίνης Πανταζή, στα πλαίσια δίκης ασφαλιστικών μέτρων μεταξύ των διαδίκων, μετά από νόμιμη και εμπρόθεσμη, κλήτευση του εναγομένου-ενάγοντος (βλ. την υπ`αριθμ. 4194β΄/29-11-2006 έκθεση επίδοσης της δικαστικής επιμελήτριας Καβάλας Δέσποινας Χατζογλίδου), λαμβανόμενη υπόψη προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων (ΑΠ 913/2008, ΑΠ 218/2007, ΑΠ 75/2007, ΝΟΜΟΣ), πλην του από 13-1-2011 σημειώματος της ενάγουσας-εναγομένης, το οποίο, είναι έγγραφο, που προέρχεται από την ίδια τη διάδικο και, συνεπώς, δεν αποτελεί απόδειξη υπέρ αυτής, κατ` άρθρο 447 ΚΠολΔ, στερούμενο ως ιδιωτικό έγγραφο αποδεικτικής δύναμης έναντι τρίτων, την οποία έχει τέτοιο έγγραφο μόνον εφόσον το προσήγαγε ο αντίδικος (ΑΠ 2206/2009, ΝΟΜΟΣ, ΑΠ 54/1990 ΕλλΔνη 32.62), αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:

Οι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο πολιτικό γάμο στην Καβάλα, στις 21-4- 1998, από τον οποίο απέκτησαν ένα τέκνο, τον […], που γεννήθηκε στις 19- 8-2001. Η έγγαμη συμβίωσή τους δεν εξελίχθηκε ομαλά και διασπάστηκε οριστικά στις αρχές Σεπτεμβρίου του 2004 ύστερα από επεισόδιο, που έλαβε χώρα μεταξύ τους. Οπως η ίδια η εφεσίβλητη ενάγουσα-εναγομένη επικαλείται ήδη από τον Αύγουστο του 2004 είχε ζητήσει από το σύζυγό της να διακόψουν τη συμβίωσή τους και να αποχωρήσει από τη συζυγική οικία. Η ίδια μάλιστα στις 6-9-2004 αρνήθηκε να του επιτρέψει την είσοδο στη συζυγική οικία και την επομένη (7-9- 2004 και ώρα 10:30`) εξέφρασε παράπονα εναντίον του για το λόγο αυτό στο αστυνομικό τμήμα (βλ. υπ`αριθμ. 1019/26/575-β/13-9-2004 αντίγραφο βιβλίου αδικημάτων-συμβάντων του Αστυνομικού Τμήματος Καβάλας). Έκτοτε άρχισε μια έντονη αντιδικία μεταξύ τους με δικαστικούς αγώνες κυρίως διεκδίκησης της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου τους και εγκλήσεις, ως προς την τήρηση των όρων των δικαστικών αποφάσεων ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας του πατέρα με το ανήλικο. Ο εκκαλών ενάγων-εναγόμενος καθ` όλη τη διάρκεια της αντιδικίας τους επιμένει στον ισχυρισμό ότι η εφεσίβλητη ενάγουσα-εναγομένη πάσχει από ψυχική ασθένεια, εξαιτίας της οποίας αδυνατεί να επιμεληθεί του τέκνου τους. Αντίθετα, η εφεσίβλητη αρνείται ότι έχει ή είχε στο παρελθόν προβλήματα ψυχικής υγείας και θεωρεί ότι η εικόνα, την οποία έχει δημιουργήσει γι`αυτήν ο εκκαλών είναι κακόβουλη, προκειμένου να την εκδικηθεί, επειδή ζήτησε τη λύση του γάμου τους. Ειδικότερα, μετά τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των διαδίκων, με την υπ` αριθμ. 1740/2004 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), η οποία εκδόθηκε επί αιτήσεως της ήδη εφεσίβλητης και ανταιτήσεως του ήδη εκκαλούντος, η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους, ηλικίας τότε τριών (3) ετών, ανατέθηκε προσωρινά στη μητέρα. Το Δικαστήριο δέχθηκε ότι αυτό επιβάλλει το συμφέρον του τέκνου λόγω της ηλικίας του και ότι η μητέρα είναι σε θέση να επιμεληθεί αυτού (τέκνου), στηριζόμενο στην υπ` αριθμ. 34/10-10-2004 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της […], ψυχιάτρου, Επιμελήτριας Α` του Ψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, σύμφωνα με την οποία η «συναισθηματική διαταραχή» από την οποία πάσχει η μητέρα εμφανίζεται μόνο εποχιακά και αντιμετωπίζεται εγκαίρως από την ίδια με τη λήψη κατάλληλης φαρμακευτικής αγωγής. Στη συνέχεια, η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου ανατέθηκε αποκλειστικά στη μητέρα με την υπ`αριθμ. 222/2005 οριστική απόφαση (ήδη εκκαλουμένη), το δικαίωμα επικοινωνίας του πατέρα με το τέκνο ρυθμίστηκε με την υπ`αριθμ. 71/2006 οριστική απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας (ειδική διαδικασία διαφορών διατροφής και επιμέλειας τέκνων) και ο γάμος των διαδίκων λύθηκε κατόπιν αντιθέτων αγωγών των διαδίκων, με την υπ`αριθμ. 164/2006 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, για ισχυρό κλονισμό της έγγαμης σχέσης, από λόγους που αφορούν το πρόσωπο και των δύο συζύγων, χωρίς να προκύπτει το αμετάκλητο της. Ωστόσο, οι διάδικοι τακτικά απασχολούσαν το αστυνομικό τμήμα και τις δικαστικές αρχές με παράπονα κατ` αλλήλων και εγκλήσεις, ως προς την τήρηση των όρων των δικαστικών αποφάσεων ρύθμισης του δικαιώματος επικοινωνίας του πατέρα με το τέκνο του. Ο ανήλικος από τη διακοπή της έγγαμης συμβίωσης των γονέων του μέχρι και σήμερα διαμένει με την εφεσίβλητη μητέρα του, η οποία είναι Καθηγήτρια Αγγλικής γλώσσας (κλάδου ΠΕ 06)β και ήδη υπηρετεί στο 5° Γενικό Λύκειο Καβάλας. Η διάσπαση της οικογενειακής συνοχής και οι βαθιές μεταβολές, που συντελέσθηκαν στις σχέσεις των διαδίκων προς αλλήλους και προς τον ανήλικο, οι οποίες αποκλείουν κάθε συνεννόηση επί των προσωπικών τους ζητημάτων, αλλά και επί των αναφερομένων στο τέκνο τους, κλόνισε σοβαρά την ψυχική και συναισθηματική ισορροπία του ανηλίκου. Για την ψυχοσυναισθηματική υποστήριξη του τέκνου τους ζήτησαν συμβουλευτικού τύπου συνεργασία από τον εκπαιδευτικό ψυχολόγο […]. Σύμφωνα με την από 5-11-2004 έκθεση-διάγνωση αυτού ο (ηλικίας τότε 3 ετών και 2 μηνών) ανήλικος παρουσίαζε έντονο το αίσθημα της ανασφάλειας και παλινδρομικές συμπεριφορές, οφειλόμενα στη διάζευξη των γονέων του. Μετά συνεργασία 4 μηνών η ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του ανηλίκου παρουσίασε σχετική βελτίωση, όπως προκύπτει από την από 4-3-2005 έκθεση- διάγνωση του ιδίου, σύμφωνα με την οποία «συμπεριφορές, όπως επιθετικότητα, υπερδραστηριότητα και αδυναμία συγκέντρωσης, ανησυχία, κνησμός, παλινδρομικές συμπεριφορές, αρνητισμός και φοβίες, έχουν μειωθεί αισθητά σε βαθμό που η ψυχοσυναισθηματική κατάστασή του κρίνεται βελτιωμένη». Ωστόσο, μετά πάροδο ενός και πλέον έτους ο ανήλικος δεν είχε προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και δεν είχαν εκλείψει οι εκδηλώσεις άγχους, ανησυχίας και επιθετικότητάς του. Ο εκκαλών απευθύνθηκε τότε στην […], κλινική και συμβουλευτική ψυχολόγο και ζήτησε τη γνώμη της για τον τρόπο αντιμετώπισης των προβλημάτων του ανήλικου. Σύμφωνα με την από 4-3-2006 έκθεση-γνωμάτευση αυτής ο (ηλικίας τότε 4 ετών και 6 μηνών) ανήλικος, παρουσίαζε «σοβαρή ψυχοπαθολογία στη συναισθηματική του ανάπτυξη, με συμπτώματα χρόνιας διαταραχής μετατραυματικού στρες, που διαταράσσουν τη λειτουργικότητά του και συνοδεύονται από οξείες αντιδράσεις γενικευμένου άγχους, σωματικά συμπτώματα, φόβο και συμπεριφορές παλινδρόμησης (κοινωνική απόσυρση, περιορισμένο συναίσθημα και δυσκολία συγκέντρωσης), τα οποία χαρακτηρίζονται από διέγερση, επιθετικότητα απέναντι στους άλλους και παρορμητικότητα, στην προσπάθεια αναγνώρισης του ακραίου ψυχοτραυματικού γεγονότος διαπιστώθηκε ότι πρέπει να προέρχεται από την άσχημη και ανάρμοστη παρορμητική συμπεριφορά της μητέρας προς τον […]». Η ως άνω κλινική και συμβουλευτική ψυχολόγος σύστησε την άμεση παραπομπή του ανηλίκου σε παιδοψυχίατρο και την εξέταση από ψυχίατρο και των δυο γονέων. Η εφεσίβλητη μητέρα δεν συμφώνησε για την εξέταση του ανηλίκου από παιδοψυχίατρο και αποφάσισε, ως έχουσα την επιμέλεια, να συνεχίσει τη συνεργασία με τον προαναφερόμενο εκπαιδευτικό ψυχολόγο. Η διαδικασία της συμβουλευτικής αυτής συνεργασίας συνεχίστηκε μόνο από τη μητέρα μέχρι τις 13- 11-2006. Σύμφωνα με τις από 4-5-2006 και 13-11-2006 βεβαιώσεις του […] η συναισθηματική κατάσταση του ανηλίκου ήταν καλή, αλλά θα μπορούσε να είναι καλύτερη, διότι η έλλειψη αποδοχής και συνεργασίας του πατέρα αποδυνάμωνε την προσπάθεια. Η διαφωνία των διαδίκων για το εν λόγω ζήτημα δημιούργησε στις ήδη τεταμένες σχέσεις τους νέες εντάσεις και δικαστικές διενέξεις. Ειδικότερα, ο εκκαλών ζήτησε: α)με την από 29-9-2006 αίτησή του προς το Ελληνικό Κέντρο Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών της Υπηρεσίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής Θεσσαλονίκης την εξέταση του ανηλίκου από παιδοψυχίατρο, αίτηση η οποία απερρίφθη, επειδή δεν υπήρχε η συγκατάθεση της έχουσας την επιμέλεια μητέρας (βλ.υπ`αριθμ. 21217/6718/9-10-2006 βεβαίωση Ελληνικού Κέντρου Ψυχικής Υγιεινής και Ερευνών), β) νέα εξέταση του ανηλίκου από την […], σύμφωνα με την από 25-10-2006 έκθεση-γνωμάτευση της οποίας ο ανήλικος «παρουσιάζει φοβίες σε σχέση με τη ζωή του και τη σωματική του ακεραιότητα, αίσθημα κατωτερότητας και μειωμένη αυτοεκτίμηση, εξαιτίας της καταπιεστικής συμπεριφοράς της μητέρας του, αλλά και της άσχημης συμπεριφοράς του θείου του, σημάδια απάθειας και συναισθηματικής ψυχρότητας, που οφείλονται σε αυστηρή διαπαιδαγώγηση», συνέστησε την άμεση παραπομπή του ανηλίκου σε παιδοψυχίατρο και την εξέταση από ψυχίατρο και των δυο γονέων, γ) με την από 3-11-2006 (αριθμ. εκθ. κατ. 3109/2006) αίτηση του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας να αφαιρεθεί η επιμέλεια του τέκνου από τη μητέρα και να διαταχθεί η εξέτασή του από παιδοψυχίατρο της ως άνω Υπηρεσίας Κοινωνικής Ψυχιατρικής Θεσσαλονίκης, η οποία απορρίφθηκε με την υπ`αριθμ. 3370/2006 απόφαση του ως άνω Δικαστηρίου (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), με την αιτιολογία, όσον αφορά το πρώτο αίτημα, ότι η επιμέλεια έχει ανατεθεί στη μητέρα με οριστική απόφαση και όσον αφορά το δεύτερο, λόγω ελλείψεως κατεπείγοντος. Στη συνέχεια, με την υπ` αριθμ. 1885/2007 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας (διαδικασία ασφαλιστικών μέτρων), κατόπιν αιτήσεως (αριθμ. εκθ. κατ. 1475/18-5-2007) της ήδη εφεσίβλητης μητέρας, απαγορεύθηκε στον εκκαλούντα να προσάγει τον ανήλικο ενώπιον παιδοψυχιάτρων και παιδοψυχολόγων, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση και έγκριση της εφεσίβλητης. Ο εκκαλών στις 20-8-2008 με αίτηση του προς το Μονομελές Πρωτοδικείο Καβάλας ζήτησε την ανάκληση της υπ`αριθμ. 222/2005 αποφάσεως (εκκαλουμένης) και την ανάθεση σ` αυτόν της συνεπιμέλειας, άλλως της επιμέλειας του ανηλίκου, η οποία κατόπιν παραπομπής (με την υπ` αριθμ. 2275/2008 απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας) ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου, απερρίφθη με την υπ`αριθμ. 91/2009 απόφασή του, ως μη νόμιμη, με την αιτιολογία ότι η απόφαση της οποίας διώκεται η ανάκληση δεν διατάσσει ασφαλιστικά μέτρα. Πλην των ανωτέρω διενέξεων αστικής φύσεως μεταξύ των διαδίκων ανέκυψαν διαφορές κατόπιν εγκλήσεων για τέλεση αξιοποίνων πράξεων με πλέον χαρακτηριστική αυτή της αρπαγής ανηλίκου, φερόμενη ως τελεσθείσα από τον εκκαλούντα στις 14-8- 2005, 16-8-2005 και το δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου του 2005, πράξη για την οποία κηρύχθηκε αθώος με την υπ`αριθμ. 2084/27-9-2007 απόφαση του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Καβάλας, χωρίς όμως να προκύπτει η αιτιολογία της (βλ. απόσπασμα αυτής). Η ως άνω συγκρουσιακή σχέση των γονέων και η έντονη αντιδικία τους, προκάλεσαν πολύ μεγάλη αναστάτωση στον ανήλικο, με έντονη ψυχική και συναισθηματική φόρτιση. Την μεγάλη ψυχική ένταση αυτού (ανηλίκου) διαπίστωσε και ο διορισθείς με την υπ` αριθμ. 529/2007 απόφαση του Δικαστηρίου τούτου[…] παιδοψυχίατρος, Αναπληρωτής Καθηγητής του Α.Π.Θ., ο οποίος στην από 3-7-2008 έκθεση πραγματογνωμοσύνης αποδίδει αυτήν στο γεγονός ότι ο ανήλικος βρίσκεται στο μέσον μιας οξύτατης αντιπαράθεσης μεταξύ των γονέων του και αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, αντικείμενο διεκδίκησής τους. Η κατάσταση αυτή δεν του επιτρέπει να βιώσει ομαλά την παιδικότητα του, καθώς εμπλέκεται συνεχώς σε θέματα και αποφάσεις, τα οποία αφορούν τους ενηλίκους και του ζητείται επίμονα να αποτελέσει ρυθμιστή της οικογενειακής κατάστασης, σημειώνοντας ότι είναι ενημερωμένος μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια για όλες τις δικαστικές εξελίξεις της αντιδικίας των γονέων του. Εκτιμά δε, όσον αφορά την ψυχοσυναισθηματική κατάσταση του, ότι, «ο […] είναι ένα παιδί σε κίνδυνο,λόγω ακριβώς των συνθηκών του περιβάλλοντος του και πιο συγκεκριμένα της αντιδικίας μεταξύ των γονέων και πιθανόν και του ευρύτερου οικογενειακού περιβάλλοντος. Χρήζει σίγουρα συστηματικής θεραπευτικής παρακολούθησης». Την ίδια γνώμη διατυπώνει και η […], παιδοψυχίατρος, διορισθείσα με επιμέλεια της εφεσίβλητης, ως τεχνική σύμβουλος. Σύμφωνα με την από 27-8-2008 έκθεση της η ψυχική υγεία του ανηλίκου βρίσκεται σε μεγάλο κίνδυνο, εξαιτίας της έντονης αντιδικίας των γονέων του, η οποία έχει ξεφύγει κατά πολύ από τα πλαίσια ενός συνηθισμένου χωρισμού και στην οποία (αντιδικία) ο ίδιος έχει εμπλακεί πολύ ενεργά, γεγονός το οποίο ήδη παρεμποδίζει σοβαρά την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του ανάπτυξη και καταλήγει ότι ο ανήλικος έχει ανάγκη από σταθερή θεραπευτική παρακολούθηση. Ο εκκαλών στις 30-7-2008 ζήτησε συμβουλευτικού τύπου συνεργασία από το Τμήμα Ψυχικής Υγείας Παιδιών και Εφήβων «Ιατροπαιδαγωγικό Κέντρο» του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Γ.Παπανικολάου», όπως είχε συστήσει ο […], παιδοψυχίατρος, την οποία αποδέχθηκε και η εφεσίβλητη. Τελικά, συμβουλευτική συνεργασία επί ένα έτος περίπου είχαν μόνον οι διάδικοι γονείς, διότι η […], παιδοψυχίατρος, υπεύθυνη του εν λόγω Ιατροπαιδαγωγικού Κέντρου, πρότεινε την παρακολούθηση του ανηλίκου από το Κέντρο Ψυχικής Υγείας Ξάνθης, υπηρεσία με την οποία υπήρχε και προηγούμενη συνεργασία. Η εφεσίβλητη με εξώδικη δήλωση της στις 26-1-2009 ζήτησε τον ορισμό συναντήσεων με παιδοψυχίατρο (βλ. υπ`αριθμ 3857/26-1-2009 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή του Πρωτοδικείου Ξάνθης Δημητρίου Βασιλακάκη της εξώδικης δήλωσης), πράγματι δε, πραγματοποιήθηκαν συναντήσεις του ανηλίκου με την […], παιδοψυχίατρο της Υπηρεσίας. Ωστόσο, κανένα στοιχείο δεν προσκομίζεται για τα αποτελέσματα της παρακολούθησης του ανηλίκου και της εν γένει διαδικασίας. Η εφεσίβλητη ισχυρίζεται με τις κατατεθείσες στην παρούσα συζήτηση έγγραφες προτάσεις της ότι η άνω παιδοψυχίατρος δεν γνωστοποιεί τα συμπεράσματα της, πλην όμως, από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει, ότι υπεβλήθη εκ μέρους της, ως έχουσας την επιμέλεια του ανηλίκου, σχετικό αίτημα προς την ως άνω Υπηρεσία και αυτή αρνήθηκε την ικανοποίηση του, ενόψει μάλιστα της εκκρεμούσης δικαστικής διαδικασίας. Ο εκκαλών, δεν συμμετείχε στη διαδικασία αυτή, διότι ουδέποτε ειδοποιήθηκε από τους υπεύθυνους της ως άνω Υπηρεσίας, ο ισχυρισμός δε της εφεσίβλητης, περί έλλειψης συνεργασίας αυτού, εξ ουδενός αποδεικτικού στοιχείου προέκυψε. Ήδη, ο ανήλικος είναι 10 ετών, φοιτά στην τετάρτη τάξη του Δημοτικού Σχολείου, παρακολουθεί μαθήματα Αγγλικής γλώσσας και έχει άριστες επιδόσεις (βλ. ελέγχους προόδου Δημοτικού Σχολείου και Κέντρου Ξένων Γλωσσών «Πατέλης»). Είναι έξυπνος, με μεγάλη λεκτική και εκφραστική ικανότητα, εμφανίζει δε ιδιαίτερη ωριμότητα. Όμως, δεν έχει αναπτύξει φιλίες και σχέσεις με συνομηλίκους του, αρνείται να συμμετάσχει στις δραστηριότητες του σχολείου, δεν δείχνει ενδιαφέρον για εξωσχολικές δραστηριότητες, μόνη δε απασχόληση του, κατά τον ελεύθερο χρόνο του, είναι η χρήση ηλεκτρονικού υπολογιστή και η παρακολούθηση τηλεοπτικών εκπομπών. Αντιμετωπίζει δυσκολίες προσαρμογής στις νέες συνθήκες της ζωής του βιώνοντας με μεγάλη οδύνη το χωρισμό των γονέων του και το πατρικό έλλειμμα. Κατά την επικοινωνία με τον πατέρα του, μετά την πάροδο του οριζομένου με την ως άνω απόφαση χρόνου, αρνείται επίμονα να επιστρέψει στην οικία της μητέρας του, εμφανίζει εκδηλώσεις άγχους και αντιδρά με κλάματα και φωνές, με αποτέλεσμα πολύ συχνά οι διάδικοι να καταλήγουν στο αστυνομικό τμήμα για την υποβολή παραπόνων για παραβίαση των όρων της δικαστικής αποφάσεως. Ο ισχυρισμός της εφεσίβλητης ότι οι εν λόγω αντιδράσεις είναι αποτέλεσμα παρακίνησης εκ μέρους του πατέρα, εξ ουδενός αποδεικτικού στοιχείου προέκυψε. Κατά την κρίση του Δικαστηρίου, οι αντιδράσεις αυτές του ανηλίκου είναι απόρροια της μεγάλης ψυχικής του έντασης και της σοβαρά κλονισμένης ισορροπίας του, η οποία έχει επηρεάσει δυσμενώς τη συναισθηματική του κατάσταση. Ενδεικτική της μεγάλης του αναστάτωσης και της έντονης ψυχικής του φόρτισης ήταν η επιλογή του να απομακρυνθεί στις 12-7-2010 από την οικία της μητέρας του, εξαιτίας προηγηθείσης διαφωνίας τους, κατά τη διάρκεια απουσίας της, χωρίς προηγούμενη ενημέρωση της ή άλλου προσώπου του στενού συγγενικού της περιβάλλοντος, ζητώντας επίμονα να διαμείνει με τον πατέρα του και αρνούμενος να επιστρέψει στην οικία της μητέρας του, τελικά δε, με τη συγκατάθεση και της τελευταίας, να διανυκτερεύσει και να διαμείνει και την επομένη στην οικία του πατέρα του, περιστατικό, το οποίο δεν αμφισβητείται. Επίσης, στις 13-9-2010 λόγω έντασης, που δημιουργήθηκε μετά από διαπληκτισμό με την εφεσίβλητη μητέρα, κατά τη διάρκεια του γεύματος, ο ανήλικος παρουσίασε εκδηλώσεις γενικευμένου άγχους και δυσφορίας, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στο Παιδιατρικό Τμήμα του Νοσοκομείου Καβάλας, περιστατικό, το οποίο δεν αμφισβητείται.

Περαιτέρω, αποδείχθηκε ότι η εφεσίβλητη, ηλικίας ήδη 42 ετών, από το έτος 1997 άρχισε να εμφανίζει προβλήματα στην ψυχική της υγεία. Ειδικότερα, όταν υπηρετούσε στη Λήμνο, ως καθηγήτρια αγγλικών, στις 15-5-1997 και 19-5-1997 εξετάστηκε στο Ψυχιατρικό Τμήμα Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου Λήμνου, με διάγνωση «ψυχωσικό επεισόδιο παρανοϊκού τύπου». Συνεστήθη σ`αυτήν φαρμακευτική αγωγή και αποχή από την εργασία της μέχρι το τέλος του σχολικού έτους (βλ. υπ` αριθμ. πρωτ. 30079/2-12-2004 Φύλλο Εξωτερικού Ιατρείου-Ψυχιατρικό Τμήμα Γενικού Νομαρχιακού Νοσοκομείου-Κέντρο Υγείας Λήμνου), ενώ παράλληλα της χορηγήθηκε αναρρωτική άδεια δέκα πέντε (15) ημερών (βλ. υπ` αριθμ. 87/4-6-1997 γνωμάτευση Πρωτοβάθμιας Υγειονομικής Επιτροπής Λήμνου). Έκτοτε άρχισε να παρακολουθείται από την […], ψυχίατρο-ψυχοθεραπεύτρια. Στις ιατρικές γνωματεύσεις και γνωμοδοτήσεις, οι οποίες προσκομίστηκαν ενώπιον του Δικαστηρίου, κατά τη διάρκεια του δικαστικού αγώνα των διαδίκων, αναφέρονται: α) στην από 24-9-2004 ιατρική γνωμάτευση της προαναφερομένης ιατρού, ότι παρακολουθείται για «διαταραχή διάθεσης εποχιακού τύπου», ότι παρουσίασε τρία (3) υπομανιακά επεισόδια περιοριζόμενα με θεραπεία σε διάστημα λίγων ημερών και ότι λαμβάνει προληπτική φαρμακευτική αγωγή, κατά τη διάρκεια των τελευταίων δυο (2) ετών, στην υπ` αριθμ. 34/14-10-2004 έκθεση πραγματογνωμοσύνης της […], ψυχιάτρου, Επιμελήτριας Α` του Ψυχιατρικού Τμήματος του Νομαρχιακού Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, συνταχθείσα κατόπιν της υπ` αριθμ. 1604/2004 αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, ότι εμφανίζει «εποχιακή συναισθηματική διαταραχή», ακολουθεί θεραπευτική αγωγή και παρακολουθείται από ψυχίατρο, γ) στην από 24-5-2005 ιατρική γνωμάτευση της ίδιας ιατρού, ότι εμφανίζει «συναισθηματική διαταραχή», ακολουθεί θεραπευτική αγωγή και παρακολουθείται από ψυχίατρο, δ) στην από 16-5-2005 ιατρική γνωμάτευση των […] και […], ψυχιάτρων, Επιμελητή Α` και Διευθυντή του Κέντρου Ψυχικής Υγείας Καβάλας του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, αντίστοιχα, η οποία συνοδεύει την από 6-6-2005 έκθεση της Κοινωνικής Υπηρεσίας, ότι πάσχει από «διπολική συναισθηματική διαταραχή», ότι έχει παρουσιάσει μέχρι στιγμής 3 ή 4 επεισόδια υπερθυμίας (υπομανίας), διάρκειας μερικών μηνών, με πιο σοβαρό το πρώτο (1997), κατά τα οποία παρουσιάζει συναισθηματική υπερένταση, ανησυχία, ευερεθιστότητα και διάσπαση προσοχής και επιπλέον στο πρώτο εσφαλμένη αντίληψη και κρίση, και ότι κατά την εξέταση ήταν ελεύθερη συμπτωμάτων, ε) στην από 28-9-2005 ιατρική γνωμάτευση του […], ψυχιάτρου, Αναπληρωτή Καθηγητή του Α.Π.Θ., ότι πάσχει από «εποχιακή διαταραχή της διάθεσης» εμφανιζόμενη με υπομανιακά επεισόδια, τα οποία προλαμβάνονται με εποχιακή χορήγηση προληπτικής φαρμακευτικής αγωγής, κατά την τελευταία τριετία, στ) στην από 29-9-2005 ιατρική γνωμάτευση του […], ψυχιάτρου, Διευθυντή του Ψυχιατρικού Τμήματος του Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας (προς την Υγειονομική Επιτροπή εκτίμηση της ικανότητας οδήγησης αυτοκινήτου) ότι κατά την εξέταση δεν διαπιστώθηκε ενεργός μείζων ψυχοπαθολογία (ψύχωση-μανιοκατάθλιψη), παρότι στο παρελθόν υπήρξαν εποχιακά επεισόδια υπομανίας («διπολική διαταραχή της συναισθηματικής διάθεσης»), ζ`)στην από 29-6-2005 ιδιωτική ιατρική γνωμοδότηση του […], νευρολόγου-ψυχιάτρου, Αναπληρωτή Καθηγητή του Α.Π.Θ. (ο οποίος δεν την εξέτασε), ότι πάσχει από «διπολική συναισθηματική διαταραχή εποχιακής φύσεως», χαρακτηριζόμενη αποφάσεις μελαγχολίας και μανίας και η`) στην από 19-4-2007 ιδιωτική ιατρική γνωμοδότηση του […], ψυχιάτρου (ο οποίος δεν την εξέτασε), ότι πάσχει από «παραληρητική (παρανοϊκή) διαταραχή». Σύμφωνα με την υπ`αριθμ. 1324α/10-11- 2009 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του […], Καθηγητή Ψυχιατρικής Α.Π.Θ. της Γ`Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α, που διορίσθηκε με την υπ`αριθμ. 529/2007 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου, κατά το χρόνο της εξέτασης, εμφάνιζε «στοιχεία αντιδραστικής κατάθλιψης μαζί με στοιχεία οιστριονικής διαταραχής (F 60.4 σύμφωνα με το ICD-10 ταξινομικό σύστημα», δηλαδή διαπιστώθηκαν στοιχεία ενεργού ψυχικής διαταραχής. Τέλος, στην από 12-4-2010 έκθεση του […], Καθηγητή Ψυχιατρικής Α.Π.Θ., Διευθυντή της Γ` Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Α.Χ.Ε.Π.Α, διορισθέντος με επιμέλεια της εφεσίβλητης ως τεχνικού συμβούλου, αναφέρεται ως διάγνωση «ήπια διπολική διαταραχή» και ότι κατά την περίοδο της εξέτασης ακολουθούσε, μια ήπια φαρμακευτική αγωγή (1/2 Solian ΙΟΟ mg ημερησίως). Από τα παραπάνω προκύπτει ότι τα προβλήματα της ψυχικής υγείας της ενάγουσας-εναγομένης μητέρας δεν έχουν εκλείψει. Ωστόσο, με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, την οποία ακολουθεί και την παρακολούθηση από ψυχίατρο, είναι λειτουργική, ενταγμένη επαγγελματικά (βλ. βεβαιώσεις υπ`αριθμ. 826/27-9-2004 άνευ ημερομηνίας, από 28-11-2007 και 19-3-2010 Δ/νσης Δ/θμιας Εκπ/σης Καβάλας) και κοινωνικά, η ικανότητά της δε να επιμεληθεί το ανήλικο τέκνο της δεν περιορίζεται (βλ. ιατρικές γνωματεύσεις […], […] και […]). Επίσης, σύμφωνα με την από 6-6-2005 έκθεση της Κοινωνικής Υπηρεσίας-Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, υπογραφόμενη από τους […] και […], εκτιμάται ότι έχει την ικανότητα να αναλάβει την επιμέλεια του τέκνου της, με την προϋπόθεση ότι «θα παραμείνει σταθερή και σε βελτίωση κατάσταση της ψυχικής της υγείας». Είναι γεγονός ότι η εφεσίβλητη, είναι σοβαρή και έντιμη μητέρα, υπεραγαπά τον ανήλικο και διέθετε τον αναγκαίο χρόνο για τη φροντίδα, τη διαπαιδαγώγηση και την ψυχαγωγία του, παρά τις υπηρεσιακές της υποχρεώσεις.

Κρίσιμο όμως εν προκειμένω είναι και αν το καλώς εννοούμενο συμφέρον του ανηλίκου, το οποίο, όπως προκύπτει από τις σχετικές για την γονική μέριμνα διατάξεις (άρθρο 1510 επ. ΑΚ), αναγορεύεται ως το μοναδικό κριτήριο για κάθε απόφαση του Δικαστηρίου, που αφορά την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή του τρόπου της άσκησής της (ΑΠ 1976/2008 ΕλλΔνη 51.689, ΑΠ 1728/1999 ΕλλΔνη 41.972), επιβάλλει να συνεχίσει να διαμένει ο ανήλικος στο περιβάλλον, στο οποίο από βρεφικής ηλικίας και μέχρι σήμερα ζει. Ο ανήλικος, ηλικίας ήδη 10 ετών, όπως προελέχθη, κατά την προσωπική πικοινωνία του με το μέλος του Δικαστηρίου (Εισηγήτρια), δήλωσε με κατηγορηματικό τρόπο την επιθυμία του να διαμείνει με τον πατέρα του, με τον οποίο φάνηκε ότι έχει αναπτύξει ισχυρό συναισθηματικό δεσμό, αναφέροντας ότι με αυτόν διαβιώνει σε οικείο, ήρεμο και σταθερό οικογενειακό περιβάλλον. Ευθέως δήλωσε ότι δεν επιθυμεί συνεχίσει να διαμένει με τη μητέρα του, αποδίδοντας σε αυτήν παρορμητική συμπεριφορά και εκδηλώσεις χειροδικίας προς αυτόν. Η βούληση του ανηλίκου δεν προέκυψε ότι είναι προϊόν πειθαναγκασμού ή υπέρμετρης επιείκειας του πατέρα του ή αλόγιστης παροχής υλικών αγαθών, προκειμένου να προσκολληθεί σ` αυτόν. Ο εκκαλών, ηλικίας ήδη 46 ετών, περιβάλλει με αγάπη και στοργή τον ανήλικο, είναι έντιμος, σοβαρός και ικανός να φροντίσει για τη διατροφή, υγεία, ορθή διαπαιδαγώγηση και ψυχαγωγία του τέκνου του, να συμβάλλει με υπευθυνότητα στην αποκατάσταση της σοβαρά κλονισμένης ψυχικής του ισορροπίας και στην ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Παρέχει τα εχέγγυα εξασφάλισης συνθηκών υγιεινούς διαβίωσης για τον ανήλικο ο ισχυρισμός δε της εφεσίβλητης ότι η οικία στην οποία διαμένει στερείται κεντρικής θέρμανσης και είναι ακατάλληλη εξ ουδενός στοιχείου προέκυψε. Είναι ελεύθερος επαγγελματίας και εργάζεται ως οδοντοτεχνίτης. Ως εκ τούτου δύναται να προσαρμόσει το ωράριο του έτσι ώστε να ασχολείται με το ανήλικο τέκνο του, όπως άλλωστε πράττει κατά την άσκηση του δικαιώματος της επικοινωνίας, διαθέτοντας τον αναγκαίο χρόνο για τη φροντίδα, τη διαπαιδαγώγηση και την ψυχαγωγία του. Αλλά και η μητέρα αυτού, η οποία διάγει το 64° έτος της ηλικίας της, μπορεί να συνδράμει στη φροντίδα και επίβλεψη του ανηλίκου, κατά τις ώρες της απουσίας του εκκαλούντος στην εργασία του. Σύμφωνα με τις από 28-7-2006 ιατρικές πραγματογνωμοσύνες των ψυχιάτρων […], οι οποίες συντάχθηκαν μετά από εισαγγελική παραγγελία, είναι ψυχιατρικά υγιής και οι αντιδράσεις του φυσιολογικές, ενώ, σύμφωνα την υπ`αριθμ. 1324α/10-11-2009 έκθεση πραγματογνωμοσύνης του διορισθέντος με την υπ`αριθμ. 529/2007 μη οριστική απόφαση του Δικαστηρίου τούτου πραγματογνώμονος […], κατά την εξέταση, εμφάνιζε «διαταραχή γενικευμένου άγχους στα πλαίσια νευρωτικής δομής της προσωπικότητας του, με παράλληλα στοιχεία συναισθηματικής αστάθειας», ειδικότερα δε, στην από 29-1-2009 ψυχολογική γνωμάτευση της […], ψυχολόγου, η οποία συνοδεύει την έκθεση αυτή, αναφέρεται ότι «δεν προκύπτουν εκδηλώσεις μιας οποιασδήποτε ενεργούς ψυχοπαθολογίας». Η καταλληλότητα του πατέρα, για την άσκηση του γονεϊκού ρόλου, προκύπτει και από την από 6-6-2005 έκθεση της Κοινωνικής Υπηρεσίας-Κοινοτικό Κέντρο Ψυχικής Υγείας Γενικού Νοσοκομείου Καβάλας, υπογραφόμενη από τους […] και […], στην οποία αναφέρεται ότι αυτός (πατέρας) μπορεί να αναλάβει την επιμέλεια του τέκνου του. Ενόψει των ανωτέρω, το Δικαστήριο κρίνει ότι στο παρόν στάδιο, που υπάρχει μεγάλη αναστάτωση με έντονη ψυχική φόρτιση στον ανήλικο, καθώς και δυσχέρεια προσαρμογής στο περιβάλλον που διαβιοί, το οποίο φαίνεται ότι δεν είναι αποδεκτό από τον ίδιο, η εκφρασμένη θέλησή του να διαμείνει με τον πατέρα του δεν μπορεί να αγνοηθεί, λαμβανομένης υπόψη της ηλικίας και της ωριμότητας του, καθόσον τυχόν παραγνώριση αυτής θα είναι επιβλαβής για το συμφέρον του και θα έχει σοβαρές δυσμενείς συνέπειες για την ήδη κλονισμένη ψυχική και συναισθηματική ισορροπία του. Συνεπώς, κατά την κρίση του Δικαστηρίου, συναγόμενη από την προσήκουσα αξιολόγηση όλων των προσκομιζομένων αποδεικτικών στοιχείων, το αληθές συμφέρον του ανηλίκου επιβάλλει, υπό τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, να ανατεθεί η άσκηση της αποκλειστικής επιμέλειας αυτού στον εκκαλούντα πατέρα. Με τον τρόπο αυτό δεν αποκλείεται το ενδιαφέρον και η ενεργός συμμετοχή της εφεσίβλητης μητέρας του ανηλίκου και στις λοιπές λειτουργίες της γονικής μέριμνας, που διατηρούνται από κοινού με τον πατέρα του. Το Πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που δέχθηκε ως ουσιαστικά βάσιμη την πρώτη αγωγή και ανέθεσε την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου αποκλειστικά στη μητέρα του, απορρίπτοντας τη δεύτερη αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, εσφαλμένα τις αποδείξεις εκτίμησε. Πρέπει, συνεπώς, να γίνει δεκτή η έφεση στην ουσία, να εξαφανιστεί η εκκαλουμένη απόφαση και, αφού κρατηθεί η υπόθεση από το Δικαστήριο τούτο για εκδίκαση (άρθρο 535 παρ. 1 ΚπολΔ), να απορριφθεί η πρώτη αγωγή ως αβάσιμη στην ουσία και να γίνει δεκτή η δεύτερη αγωγή ως βάσιμη στην ουσία, και να ανατεθεί οριστικά η επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων στον πατέρα. Μετά την απόφανση του Δικαστηρίου επί της ουσίας της υποθέσεως παρέλκει η εξέταση της αιτήσεως του εκκαλούντος, υποβαλλόμενη με τις κατατεθείσες ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου προτάσεις του, με την οποία ζητεί να ανατεθεί προσωρινά η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου του σ`αυτόν. Τα δικαστικά έξοδα αμφοτέρων των βαθμών δικαιοδοσίας πρέπει να επιβληθούν σε βάρος της ενάγουσας-εναγομένης, επειδή ηττήθηκε (άρθρα 176, 183 και 191 παρ. 2 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΔΕΧΕΤΑΙ στην ουσία την από 7-10-2005 (αριθμ. εκθ. κατ. 322/27-10- 2005) έφεση κατά της υπ` αριθμ. 222/2005 οριστικής αποφάσεως του Μονομελούς Πρωτοδικείου Καβάλας, που εκδόθηκε, κατά την ειδική διαδικασία (άρθρα 681B`, 666 επ. του ΚΠολΔ).

ΚΡΑΤΕΙ την υπόθεση.

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ τις από 9-11-2004 (αριθμ. εκθ. καταθ. 383/2004) και από 3-2-2005 (αριθμ. εκθ. καταθ. 34/2005) αγωγές.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την υπ`αριθμ. εκθ. καταθ. 383/2004 αγωγή.

ΔΕΧΕΤΑΙ την υπ`αριθμ. εκθ. καταθ. 34/2005 αγωγή.

ΑΝΑΘΕΤΕΙ την άσκηση της αποκλειστικής επιμέλειας του ανηλίκου […], στον ενάγοντα, […] του […]

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ την εφεσίβλητη-εναγομένη στα δικαστικά έξοδα του εκκαλούντος ενάγοντος, αμφοτέρων των βαθμών της δίκης, τα οποία ορίζει στο ποσό των χιλίων διακοσίων (1.200) ευρώ.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίστηκε στην Κομοτηνή στις 17 Μαρτίου 2011 και δημοσιεύθηκε στο ακροατήριο του δικαστηρίου σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση στις 29 Μαρτίου 2011, με νέα σύνθεση, ήτοι: Σοφία Καρυστηναίου, Πρόεδρο Εφετών, Αναστασία Χορτιάτη και Μυρσίνη Παπαχίου, Εφέτες, απόντων των διαδίκων και των πληρεξουσίων τους δικηγόρων.