Σύμφωνα με τον νόμο, αμφότεροι οι σύζυγοι έχουν υποχρέωση για διατροφή των κοινών ανήλικων τέκνων τους. Πιο συγκεκριμένα, στα άρθρα 1485, 1486 παρ. 2, 1487 εδάφιο β, 1488, 1489 παρ. 2 και 1490 θεσπίζεται η υποχρέωση των γονέων να διατρέφουν από κοινού τα ανήλικα τέκνα τους, ανάλογα με τις δυνάμεις του ο καθένας, εφόσον αυτά δεν μπορούν να διατρέφουν τον εαυτό τους από εισοδήματα ή εργασία.
Κατά το άρθρο 1493 ΑΚ, το μέτρο διατροφής προσδιορίζεται, με βάση την δικαστηριακή πρακτική, ως ένα εύλογο χρονικό διάστημα δυο ετών, για το οποίο το Δικαστήριο μπορεί να διασφαλίσει το τέκνο, χωρίς να δεσμεύει υπέρμετρα και τον υπόχρεο διατροφής, δεδομένου ότι δεν μπορεί να προβλεφθεί ποια θα είναι η οικονομική δυνατότητα του στο μέλλον.
Μετά τη διετία, ή αν οι συνθήκες τις οποίες έλαβε το δικαστήριο υπόψη του και καθόρισε την διατροφή άλλαξαν, τότε καθένας των διαδίκων, δηλ. ο δικαιούχος της διατροφής και συγκεκριμένα το τέκνο, μπορεί να ζητήσει νέο καθορισμό της διατροφής για τα επόμενα δύο χρόνια ή την μεταρρύθμιση της απόφασης και τον εκ νέου καθορισμό της διατροφής.
Σύμφωνα με το άρθρο 39Α του Κώδικα Πολιτκής Δικονομίας, ο γονέας που ασκεί την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου θα πρέπει να ασκήσει αγωγή για επιδίκαση οριστικής διατροφής ενώπιον του κατά τόπον αρμόδιου Μονομελούς Πρωτοδικείου. Συγκεκριμένα, στον τόπο όπου έχει την κατοικία του ή τη διαμονή του ο δικαιούχος της διατροφής, δηλαδή το τέκνο που ασκείται η επιμέλεια του από τον γονέα.
Στην περίπτωση που ο υπόχρεος γονέας δεν καταβάλει την οφειλόμενη διατροφή, ο έτερος γονέας που έχει στα χέρια του δικαστική απόφαση διατροφής, μπορεί να προστατευθεί και ειδικότερα: i) μπορεί να επισπεύσει αναγκαστική εκτέλεση σε βάρος της περιουσίας του υποχρέου γονέα, επιβάλλοντας κατάσχεση στην κινητή και ακίνητη περιουσία του, συμπεριλαμβανομένων και των τραπεζικών του καταθέσεων, και ii) μπορεί να υποβάλει μήνυση για το αδίκημα της μη καταβολής διατροφής (άρθρο 358 ΠΚ).
