Δικαστική Απόφαση

Κείμενο Απόφασης

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ

ΑΠΟΦΑΣΗ 7449/2024

(Αριθμός κατάθεσης α’ αγωγής ./5-10-2023)

(Αριθμός κατάθεσης β’ αγωγής ./25-10-2023)

ΤΟ ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ
Ειδική διαδικασία διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση

ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ από τη Δικαστή, Αικατερίνη Καϊδόγλου, Πρόεδρο Πρωτοδικών, που ορίστηκε από τον Πρόεδρο του Τριμελούς Συμβουλίου Διεύθυνσης του Πρωτοδικείου Αθηνών και τη Γραμματέα, Ελένη Κωνσταντίνου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕ δημόσια και στο ακροατήριό του στις 19 Φεβρουάριου 2024, για να δικάσει επί της με αριθμό κατάθεσης ./5-10-2023, αγωγής και με αριθμό κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγής, μεταξύ:

ΤΟΥ ΕΝΑΓΟΝΤΟΣ (α’ αγωγής) – ΕΝΑΓΟΜΕΝΟΥ (β’ αγωγής): ., κατοίκου Μοσχάτου Αττικής (οδός .) με ΑΦΜ ., ο οποίος παραστάθηκε στο Δικαστήριο μετά του πληρεξούσιου δικηγόρου του Δημητρίου Δουλιώτη (Α.Μ. ΔΣΑ 28220), ο οποίος κατέθεσε προτάσεις.

ΤΗΣ ΕΝΑΓΟΥΣΑΣ (β’ αγωγής) – ΕΝΑΓΟΜΕΝΗΣ (α’ αγωγής): … κατοίκου Ταύρου Αττικής, (οδός ., με ΑΦΜ ., ατομικά και ως συνασκούσα τη γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου της, η οποία παραστάθηκε μετά της πληρεξούσιας δικηγόρου της Νίκης Ρούλια (Α.Μ. ΔΣΑ 12700), η οποία κατέθεσε προτάσεις.

Ο εναγών της από 4-10-2023 και με αριθμό κατάθεσης ./5-10-2023 αγωγής ζητεί να γίνει αυτή δεκτή, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του δικαστηρίου και προσδιορίστηκε να δικαστεί στη δικάσιμο της 12-2-2024 και μετά από αναβολή στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας. Η ενάγουσα της από 20-10-2023 και με αριθμό κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγής ζητεί να γίνει αυτή δεκτή, η οποία κατατέθηκε στη γραμματεία του δικαστηρίου και προσδιορίστηκε να δικαστεί στη δικάσιμο που αναφέρεται στην αρχή της παρούσας.

ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ των υποθέσεων, οι πληρεξούσιοι δικηγόροι των διαδίκων που παραστάθηκαν όπως προαναφέρθηκε, ζήτησαν να γίνουν δεκτά όσα αναφέρονται στις προτάσεις που κατέθεσαν.

ΜΕΛΕΤΗΣΕ ΤΗ ΔΙΚΟΓΡΑΦΙΑ

ΣΚΕΦΘΗΚΕ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ

Εισάγονται προς συζήτηση ενώπιον του Δικαστηρίου τούτου οι υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./5-10-2023 και ./25-10-2023 αγωγές, με αντικείμενο επιμέλεια ανηλίκου τέκνου, που πρέπει να ενωθούν και συνεκδικασθούν λόγω της πρόδηλης μεταξύ τους συνάφειας και για λόγους εξοικονόμησης χρόνου και εξόδων (άρθρα 591 παρ.1 31 και 246 ΚΠολΔ).
I. Με τον ν. 4800/2021 (ΦΕΚ Α’ 81/21-5-2021) περί “Μεταρρυθμίσεων αναφορικά με τις σχέσεις γονέων και τέκνων, άλλα ζητήματα οικογενειακού δικαίου και λοιπές επείγουσες διατάξεις” και δη με τα Κεφάλαια Α και Β αυτού αντικαθίσταται ή τροποποιείται σειρά διατάξεων του ενδέκατου Κεφαλαίου του Αστικού Κώδικα για τις σχέσεις γονέων και τέκνων και ιδίως για τα θέματα της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων (άρθρα 1510-1541 του Αστικού Κώδικα), ως ίσχυαν, ιδίως μετά την μεταρρύθμιση του οικογενειακού δικαίου, η οποία συντελέστηκε με το ν. 1329/1983 και εναρμόνισε τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς το άρθρο 4 παρ. 2 του Συντάγματος για την ισότητα των φύλων και προς το άρθρο 21 παρ. 1 του Συντάγματος για την προστασία της παιδικής ηλικίας. Η ισχύς του νόμου αυτού, ως προς τα ανωτέρω Κεφάλαια, αρχίζει από τις 16-9-2021 (Κεφάλαιο Η’ άρθρο 30), ενώ, κατά τη μεταβατική διάταξη του άρθρου 18 (Κεφάλαιο Ε’), τα Κεφάλαια Β’ και Γ’ εφαρμόζονται και στις εκκρεμείς υποθέσεις, επί των οποίων δεν έχει εκδοθεί, μέχρι την έναρξη ισχύος του νόμου, αμετάκλητη δικαστική απόφαση. Το Κεφάλαιο Α, υπό τον τίτλο “Σκοπός και Αντικείμενο”, ορίζει ότι “Ο παρών νόμος αποσκοπεί στην εξυπηρέτηση του βέλτιστου συμφέροντος το τέκνου δια της ενεργού παρουσίας και των δύο γονέων κατά την ανατροφή του και την εκπλήρωση της ευθύνης τους έναντι αυτού. Οι διατάξεις του ερμηνεύονται και εφαρμόζονται σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, που δεσμεύουν τη Χώρα, ιδίως με τη Διεθνή Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, που κυρώθηκε με το ν. 2101/1992 και τη Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας (Σύμβαση Κωνσταντινούπολης), που κυρώθηκε με το ν. 4531/2018. Από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 1510, 1511, 1512, 1513, 1514, 1518 και 1520 του ΑΚ, όπως αντικαταστάθηκαν ή τροποποιήθηκαν με τον ως άνω νόμο, συνάγεται ότι η γονική μέριμνα του ανηλίκου τέκνου περιλαμβάνει την επιμέλεια του προσώπου του (η οποία εμπεριέχει, ιδίως, την ανατροφή, την επίβλεψη, τη μόρφωση και την εκπαίδευση του τέκνου, καθώς και τον προσδιορισμό του τόπου της διαμονής του), επιπλέον δε, τη διοίκηση της περιουσίας του και την εκπροσώπηση του τέκνου σε κάθε υπόθεση ή δικαιοπραξία ή δίκη, που αφορά στο πρόσωπο ή στην περιουσία του. Σε περίπτωση διαζυγίου, ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της συζυγικής συμβίωσης, όταν ανατρέπονται πλέον οι συνθήκες της ζωής της οικογένειας, καταργείται ο συζυγικός οίκος, δημιουργείται χωριστή εγκατάσταση του καθενός από τους γονείς, ωστόσο, οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα. Με την εν λόγω ρύθμιση, η οποία βρίσκεται σε αρμονία με τη διάταξη του άρθρου 1510 εδαφ. α’ του ΑΚ, που αναφέρεται στην έγγαμη συμβίωση, καθιερώνεται εκ του νόμου η κοινή άσκηση της γονικής μέριμνας, στην περίπτωση διαζυγίου, ακύρωσης του γάμου ή διακοπής της έγγαμης συμβίωσης, ακόμη και αν δεν υπάρχει συμφωνία των γονέων ή απόφαση του δικαστηρίου. Με τη νέα ρύθμιση του άρθρου 1513 του ΑΚ, η συνέχιση της από κοινού άσκησης της γονικής μέριμνας μπορεί να αποκλειστεί, εφόσον όμως συντρέχουν οι προϋποθέσεις του άρθρου 1514 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα και όχι σε κάθε περίπτωση. Με την έννοια αυτή, η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας, σύμφωνα με το νέο δίκαιο είναι υποχρεωτική, αφού ισχύει εκ του νόμου και ανεξάρτητα από το εάν τη θέλουν οι γονείς. Με τον όρο “εξακολουθούν” καταφάσκεται η αναγκαιότητα αδιατάρακτης και αδιάκοπης διαβίωσης του ανηλίκου, υπό τις συνθήκες, υπό τις οποίες ζούσε πριν από τον χωρισμό των γονέων του και, ιδίως, αυτές που αφορούν στις μεθόδους και στη φιλοσοφία ανατροφής, διαπαιδαγώγησης, εκπαίδευσής του, τις επιλογές ως προς τις εξωσχολικές του δραστηριότητες, την ψυχαγωγία του και τις κοινωνικές του συναναστροφές, αφού η διάσταση, το διαζύγιο, η διακοπή της συμβίωσης ή η ακύρωση του γάμου των γονέων του, δεν πρέπει να μεταβάλουν τον τρόπο άσκησης της γονικής μέριμνας του ανηλίκου τέκνου, η οποία πρέπει να ασκείται από κοινού και από τους δύο γονείς, καθόσον βασικός σκοπός είναι η ψυχική υγεία του ανήλικου τέκνου, η ομαλή ένταξή του στο κοινωνικό περιβάλλον και η ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Με τον όρο “εξίσου” αποδίδεται η θεμελιώδης αρχή του οικογενειακού δικαίου, η οποία εισήχθη με το ν. 1329/1983 και εναρμόνισε, στο θέμα τούτο, τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα προς τα άρθρα 4 παρ. 2 και 21 παρ. 1 του Συντάγματος, περί της ισότιμης συμβολής και των δύο γονέων στην ανατροφή και τη διαπαιδαγώγηση του τέκνου και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς του. Για τη λήψη της απόφασης, το δικαστήριο λαμβάνει υπόψη τους έως τότε δεσμούς του τέκνου με τους γονείς και τους αδελφούς του, καθώς και τις τυχόν συμφωνίες που έκαναν οι γονείς του για την άσκηση της γονικής μέριμνας. Με βάση την ως άνω διάταξη του άρθρου 1514 του ΑΚ συνάγεται ότι, σε περίπτωση που η από κοινού άσκηση της γονικής μέριμνας των ανήλικων τέκνων δεν είναι δυνατή, εξαιτίας διαφωνίας των γονέων, η ρύθμιση αυτής γίνεται από το δικαστήριο, ενώ, ως περιπτώσεις διαφωνίας αναφέρονται, ενδεικτικά (“ιδίως”), οι περιπτώσεις που ο ένας γονέας αδιαφορεί ή δεν συμπράττει στη γονική μέριμνα ή δεν τηρεί την τυχόν υπάρχουσα συμφωνία για την άσκηση ή τον τρόπο άσκησής της, ή αν συμφωνία αυτή είναι αντίθετη προς το συμφέρον του τέκνου, ή αν η γονική μέριμνα ασκείται αντίθετα προς το συμφέρον του τέκνου. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι αρκεί, απλώς, η διαφωνία των γονέων, για να απονείμει ο δικαστής την αποκλειστική επιμέλεια στον ένα γονέα. Πιο συγκεκριμένα, αν δεν συντρέξει σπουδαίος λόγος, που εγκυμονεί κινδύνους για το παιδί (περίπτωση κακοποιητικού, ψυχικά διαταραγμένου ή παντελώς αδιάφορου γονέα) ή αν δεν συντρέξει πραγματική αδυναμία άσκησης της συνεπιμέλειας από τον ένα γονέα, λόγω της μόνιμης μετεγκατάστασης του παιδιού σε άλλη πόλη ή χώρα, δεν νοείται ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στον άλλο γονέα ή έστω κατανομή της επιμέλειας, που μόνο κατ’ επίφαση θα επέτρεπε την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και φροντίδα του παιδιού, διότι, διαφορετικά, ο δικαστής θα υπερέβαινε τα ακραία όρια της διακριτικής του ευχέρειας και θα ερμήνευε ή και θα εφάρμοζε εσφαλμένα το άρθρο 1514 του ΑΚ. Ως κατευθυντήρια γραμμή για την άσκηση της γονικής μέριμνας, στην περίπτωση διαφωνίας των γονέων του τέκνου και της προσφυγής τους στο δικαστήριο, αλλά και πυρήνας για τον προσδιορισμό της άσκησής της είναι το “βέλτιστο συμφέρον του τέκνου”, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητα και υπεύθυνη προσωπικότητα. Ο όρος “βέλτιστο συμφέρον” κατ’ ουσίαν αποδίδει την προϊσχύσασα έννοια του “συμφέροντος του τέκνου” και, επομένως, δεν εισάγεται διαφοροποίηση σε σχέση με το προϊσχύσαν δίκαιο, ως προς την έννοια και το περιεχόμενο της αόριστης νομικής έννοιας του συμφέροντος του παιδιού. Ως τέτοιο (συμφέρον του παιδιού) νοείται το σωματικό, υλικό, πνευματικό, ψυχικό, ηθικό και γενικά κάθε είδους συμφέρον, που αποσκοπεί στην ανάπτυξη του ανηλίκου σε μια ανεξάρτητη και υπεύθυνη προσωπικότητα. Για την εξειδίκευση της αόριστης αυτής νομικής έννοιας παρέχονται, για πρώτη φορά, από το νομοθέτη, εκ των προτέρων, προσδιοριστικά στοιχεία, πέραν από το επιβαλλόμενο στο δικαστή καθήκον να σεβαστεί την ισότητα μεταξύ των γονέων και να μην κάνει διακρίσεις, εξαιτίας του φύλου, του σεξουαλικού του προσανατολισμού, της φυλής, της γλώσσας, της θρησκείας, των πολιτικών ή όποιων άλλων πεποιθήσεων, της ιθαγένειας, της εθνικής ή της κοινωνικής προέλευσης ή της περιουσιακής – οικονομικής κατάστασής τους. Σύμφωνα με τη διάταξη του άρθρου 1511 παρ. 2 του ΑΚ “η απόφαση του δικαστηρίου συνεκτιμά παραμέτρους, όπως την ικανότητα και πρόθεση καθενός εκ των γονέων να σεβαστεί τα δικαιώματα του άλλου, τη συμπεριφορά κάθε γονέα κατά το προηγούμενο χρονικό διάστημα και τη συμμόρφωσή του με τις νόμιμες υποχρεώσεις του, δικαστικές αποφάσεις, εισαγγελικές διατάξεις και προηγούμενες συμφωνίες που είχαν συνάψει με τον άλλο γονέα και αφορούν στο τέκνο”. Τα κριτήρια αυτά αναδεικνύονται από τον νομοθέτη και ισχυροποιούνται έναντι άλλων, χωρίς, ωστόσο, να δεσμεύουν το δικαστήριο, ως προς την ιεράρχηση ή την υιοθέτησή τους, στο σύνολό τους. Το κανονιστικό νόημα της αόριστης νομικής έννοιας υπερτερεί έναντι άλλου έννομου συμφέροντος, κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας (λ.χ. του συμφέροντος των γονέων, των απώτερων ανιόντων, τρίτων προσώπων που έρχονται σε επαφή με το παιδί). Γνώμονας για τη σχετική απόφαση του δικαστηρίου είναι μόνο το συμφέρον του ανήλικου παιδιού, όπως τούτο κρίνεται σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση χωριστά, ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της κάθε υπόθεσης. Η εξατομικευμένη κρίση συνιστά και εφαρμογή της επιταγής του άρθρου 2 παρ. 1 του Συντάγματος, η οποία αποκλείει τη στερεότυπη αντιμετώπιση, ως προς την αξιολόγηση ατόμων και προσωπικών σχέσεων. Έτσι, κρίσιμα προς τούτο στοιχεία είναι, μεταξύ άλλων, η καταλληλότητα του ή των γονέων για την ανάληψη του έργου της διαπαιδαγώγησης και της περίθαλψης του ανηλίκου τέκνου, υπό καθεστώς ηρεμίας και ασφάλειας, καθώς και οι αναπτυχθέντες μέχρι τότε, με ανεπηρέαστη επιλογή, δεσμοί του διαθέτοντας ικανότητα διάκρισης τέκνου με τους γονείς του και τυχόν αδελφούς του, ενώ μεγάλης σημασίας είναι και η, κατά το δυνατό, μικρότερη διατάραξη του μέχρι τούδε τρόπου ζωής του παιδιού, έτσι ώστε να διαφυλαχθεί, κατά τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ο ψυχικός και συναισθηματικός κόσμος του, δεδομένου ότι η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης των γονέων, με συνεπακόλουθο και τη διάσπαση της οικογενειακής συνοχής, έχει ήδη κλονίσει την ψυχική ισορροπία και την αίσθηση ασφάλειας του τέκνου. Η μικρή ηλικία του ανήλικου τέκνου και το φύλο του δεν αποτελούν κυρίαρχο, κατά νόμο, στοιχείο για τον προσδιορισμό του συμφέροντος του ανηλίκου, αναφορικά με την ανάθεση της γονικής μέριμνας ή επιμέλειας στον ένα από τους γονείς του, γιατί η άποψη ότι η γονική μέριμνα των μικρής ηλικίας τέκνων πρέπει να ανατίθεται στη μητέρα τους, λόγω του ότι έχουν ανάγκη της μητρικής στοργής και ιδιαίτερων περιποιήσεων, εξακολουθεί να ισχύει, κατά τις νεότερες ιατρικές, παιδαγωγικές και ψυχολογικές έρευνες, μόνο για την πρώιμη νηπιακή ηλικία, για την οποία αναγνωρίζεται υπεροχή στη μητέρα, ενώ, για τον μεταγενέστερο χρόνο, αναγνωρίζεται ο σοβαρός ρόλος του πατέρα στην όλη διαμόρφωση των διαπροσωπικών σχέσεων του τέκνου. Ουσιώδους σημασίας είναι και η επισημαινόμενη στον νόμο ύπαρξη ιδιαίτερου δεσμού του τέκνου προς τον ένα από τους γονείς του και η περί αυτού ρητώς εκφραζόμενη προτίμησή του, την οποία συνεκτιμά το δικαστήριο, ύστερα και από τη στάθμιση του βαθμού ωριμότητάς του, εφόσον αυτή είναι προϊόν ελεύθερης και ανεπηρέαστης επιλογής του ανηλίκου. Πρέπει, εξάλλου, να λαμβάνεται ιδιαίτερα υπόψη ότι ο ανήλικος, που έχει ακόμη ατελή την ψυχοττνευματική ανάπτυξη και την προσωπικότητά του υπό διαμόρφωση, υπόκειται ευχερώς σε επιδράσεις και υποβολές των γονέων ή άλλων, οι οποίες, έστω και χωρίς επίγνωση γενόμενες, οδηγούν ασφαλώς στο σχηματισμό της μονομερούς διαμόρφωσης και προτίμησης προς τον ένα από τους γονείς, οπότε η προτίμησή του δεν εξυπηρετεί πάντοτε και το βέλτιστο συμφέρον του. Έτσι, υπό το κράτος της κατάστασης αυτής, το συμφέρον του ανηλίκου μπορεί να επιβάλει να συμβιώνει τόσο με τη μητέρα του όσο και με τον πατέρα του και, ακολούθως, εφόσον έτσι προκαλείται η μικρότερη δυνατή διατάραξη του τρόπου ζωής του, να ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας αυτού τόσο στη μητέρα όσο και τον πατέρα του, δηλαδή, να γίνεται χρονική ή εναλλασσόμενη κατανομή αυτής ανάμεσα στους δύο γονείς ενώ και η γονική μέριμνα να ανήκει από κοινού και στους δύο, οι οποίοι θα οφείλουν να φροντίζουν για την ομαλή ανάπτυξη και το καλό του τέκνου τους από κοινού. Η έλλειψη δε συνεργασίας των γονέων δεν πρέπει να συνιστά εμπόδιο επιλογής της χρονικής κατανομής της επιμέλειας. Επίσης, η τυχόν εξάρτηση της χρονικά κατανεμημένης γονικής μέριμνας ή επιμέλειας από τη διάθεση συνεργασίας των γονέων αποδυναμώνει τη συγκεκριμένη λύση, διότι αφήνει τη δυνατότητα στο γονέα, που είναι περισσότερο συναισθηματικά δεμένος με τα παιδιά, να τα επηρεάσει σε βάρος του άλλου γονέα και να επιτύχει, μέσω της άρνησής του να συνεργαστεί για μια τέτοια λύση, το μείζον, ήτοι να ασκεί αυτός αποκλειστικά τη γονική μέριμνα ή επιμέλεια των τέκνων, περιθωριοποιώντας τον άλλο γονέα. Για τον σκοπό αυτό, λαμβάνεται υπόψη η προσωπικότητα και η παιδαγωγική καταλληλότητα και υπευθυνότητα κάθε γονέα και συνεκτιμώνται οι συνθήκες κατοικίας και η οικονομική κατάσταση τούτων. Διάκριση πρέπει να γίνεται μεταξύ της χρονικής κατανομής της άσκησης της επιμέλειας μεταξύ των γονέων και της εναλλασσόμενης διαμονής (κατοικίας) του τέκνου. Η πρώτη συνιστά μορφή κατανομής της άσκησης της γονικής μέριμνας με περιοδικότητα και συνεπάγεται ότι το παιδί έχει εναλλασσόμενη κατοικία στον τόπο κατοικίας του γονέα του, ο οποίος, στο πλαίσιο αυτό, ασκεί μόνος του, κάθε φορά, τις πράξεις επιμέλειας του παιδιού για όλα τα θέματα, με εξαίρεση εκείνα που αφορούν στον πυρήνα, κατ’ άρθρο 1519 παρ. 1 του ΑΚ. Αντιθέτως, η εναλλασσόμενη διαμονή μπορεί να διαταχθεί από το δικαστήριο αυτοτελώς, χωρίς την κατανομή της άσκησης της επιμέλειας, οπότε οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού την επιμέλεια του παιδιού (συνεπιμέλεια) (ΑΠ 78/2023 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ).

II. Σύμφωνα με την διάταξη του άρθρου 1512 ΑΚ «κατά την άσκηση της γονικής μέριμνας οι γονείς καταβάλλουν προσπάθεια για την εξεύρεση κοινά αποδεκτών λύσεων. Αν διαφωνούν, αποφασίζει το δικαστήριο». Από τον σκοπό της ΑΚ 1512 συνάγεται ερμηνευτικά ότι ο ρόλος του δικαστηρίου στην επίλυση διαφωνιών των γονέων για την άσκηση της γονικής μέριμνας είναι επικουρικός. Το δικαστήριο δεν μπορεί να αποφασίζει επί διαφωνίας των γονέων, όταν το συμφέρον του τέκνου δεν επιβάλλει να ληφθεί απόφαση, κατά μείζονα δε λόγο αυτό ισχύει, όταν το συμφέρον για τον κατά μείζονα δε λόγο αυτό ισχύει, όταν το συμφέρον του παιδιού επιβάλλει να μην ληφθεί απόφαση. Η αρχή της προαγωγής του συμφέροντος του παιδιού είναι σύστοιχη προς την αρχή της επικουρικότητας του ρόλου του δικαστηρίου στην επίλυση διαφωνιών των γονέων για επί μέρους αποφάσεις που αφορούν στην άσκηση της γονικής μέριμνας. Αν οι γονείς μετά την έκδοση της απόφασης πάψουν να διαφωνούν, μπορούν να εφαρμόσουν αυτό που αποφάσισαν από κοινού, ακόμα και αν είναι διαφορετικό από τη δικαστική λύση (Γ. Λέκκας, Η επιμέλεια του παιδιού κατά τον Αστικό Κώδικα, 2021, § 5, σ. 106, αρ. 212). Ο ενάγων γονέας πρέπει να επικαλείται στην αγωγή του και να αποδείξει ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση το συμφέρον του παιδιού επιβάλλει να ληφθεί απόφαση από το δικαστήριο. Γία να συμβαίνει αυτό πρέπει να υπάρχει σοβαρή και διαρκής διαφωνία των γονέων για το συγκεκριμένο θέμα της γονικής μέριμνας, το οποίο πρέπει να είναι σημαντικό για το συμφέρον του παιδιού και όχι επουσιώδες. Πριν από την προσφυγή στο δικαστήριο πρέπει να έχει καταβληθεί σοβαρή προσπάθεια από τους γονείς για να γεφυρωθεί η διαφωνία προς το συμφέρον του παιδιού, το οποίο άλλωστε επιτάσσει να γεφυρωθεί η διαφωνία και να αποφευχθεί η δικαστική διένεξη. Ο ενάγων γονέας πρέπει να επικαλεστεί και να αποδείξει ότι η διαφωνία εξακολουθεί υφισταμένη παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των γονέων να βρεθεί συναινετική λύση (Γ. Λέκκας, ό.π., § 5, σ. 105, αρ. 211, βλ. και ΕφΠειρ 47/2024 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, βλ και υποσημείωση αρ. 29, σε Απ. Γεωργιάδης, Οικογενειακό Δίκαιο, 3η έκδ., 2022, § 30, σ. 616, αρ. 23).
Ο ενάγων με την κρινόμενη από 4-10-2023 και με αριθμό κατάθεσης ./5-10-2023 (α’ αγωγή) εκθέτει ότι με την εναγομένη, πολωνικής ιθαγένειας, έχουν τελέσει νόμιμο θρησκευτικό γάμο και έχουν αποκτήσει ένα ανήλικο τέκνο τον ., που γεννήθηκε στις 19-9-2020. Ότι τελούν σε διάσταση και δυνάμει απόφασης ασφαλιστικών μέτρων ορίστηκε να ασκούν από κοινού την επιμέλεια με την εναγομένη με εναλλασσόμενη διαμονή, για τους λόγους δε που εκτίθενται στην αγωγή πρέπει να του ανατεθεί η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητεί να του ανατεθεί αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου του, άλλως να ρυθμιστεί η από κοινού άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου με το σύστημα της εναλλασσόμενης διαμονής, κατά τον τρόπο που εκτίθεται στην αγωγή. Ζητεί ακόμα, να προκαταβληθούν τα δικαστικά έξοδα από την εναγομένη, κατ’ άρθρο 173 παρ. 4 ΚΠολΔ, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, και να καταδικασθεί η εναγόμενη στη δικαστική του δαπάνη. Με το περιεχόμενο αυτό, η αγωγή παραδεκτά φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκασή της, η οποία ερευνάται καθόσον η εναγόμενη είναι πολωνικής ιθαγένειας, λόγω της συνήθους διαμονής του ανηλίκου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και δη στην Ελλάδα κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής (άρθρα 1 παρ. 1 περιπ. β και παρ.2 περιπ. α, 7,100 του Κανονισμού 1111/2019 της 25ης Ιουνίου 2019, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, και για τη διεθνή απαγωγή παιδιών) ο οποίος εν προκειμένω εφαρμόζεται, παραδεκτά φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος αρμόδιου Δικαστηρίου (άρθρα 591 παρ.1, 17 αριθμ. 2, 22, ΚΠολΔ), που δικάζει κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρο 592 παρ.1 και 3 περ. α, β, 593 έως 602, 610 έως 613 ΚΠολΔ). Επισημαίνεται ότι προσκομίζεται η προβλεπόμενη επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης από 29-9-2023 έγγραφη ενημέρωση του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 4640/2019 από τον πληρεξούσιο δικηγόρο προς τον ενάγοντα εντολέα του, ενώ προσκομίζεται και το από 6-2-2024 πρακτικό διενέργειας της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας της διαμεσολαβήτριας Δέσποινας Παπαδογεωργάκη, στην οποία υπάγεται η παρούσα οικογενειακή διαφορά (άρθρο 6 παρ. 1 του Ν. 4640/2019, ΦΕΚ Α’ 190/30-11-2019, που τέθηκε σε ισχύ και καταλαμβάνει τις αγωγές για οικογενειακές διαφορές, που κατατίθενται μετά την 15-01-2020, κατ’ άρθρο 44 παρ. 1 α’ του ίδιου νόμου). Περαιτέρω, εφαρμοστέο ουσιαστικό δίκαιο τυγχάνει, ως το δίκαιο του κράτους της συνήθους διαμονής του ανηλίκου, που είναι η Ελλάδα, το ελληνικό δίκαιο (βλ. άρθρα 1 παρ. 1 στοιχ. α’, β’ και γ’ και παρ. 2, 2, 3 στοιχ. α’ και β’, 5 παρ. 1,15 παρ. 1,16 παρ. 1, 17, 18 και 52 παρ. 2 της Σύμβασης της Χάγης της 19ης. 10.1996, η οποία κυρώθηκε με το ν. 4020/2011), λόγω της συνήθους διαμονής του τέκνου στην Ελλάδα καθώς γίνεται αίτημα λήψης μέτρου προστασίας και δη ρύθμισης επιμέλειας ενώπιον Δικαστηρίου κράτους (Ελλάδας), που έχει κυρώσει την ως άνω Σύμβαση και έχει θεμελιώσει τη διεθνή δικαιοδοσία για το ζήτημα της γονικής μέριμνας στον Κανονισμό (ΕΚ) 1111/2019 του Συμβουλίου. Θα πρέπει να αναφερθεί ότι για την κρινόμενη αγωγή, νομιμοποιείται ενεργητικά ο ενάγων πατέρας του ανηλίκου και η εναγόμενη παθητικά ως μητέρα του ανηλίκου, καθόσον φορέας του δικαιώματος άσκησης της επιμέλειας είναι ο ενάγων και αντίστοιχα υπόχρεος ο έτερος γονέας, χωρίς να δημιουργείται απαράδεκτο από την εσφαλμένη αναφορά στο δικόγραφο ότι η αγωγή ασκείται και στρέφεται από τον ενάγοντα κατά της εναγομένης όχι μόνο ατομικά, αλλά και με την ιδιότητά τους ως συνασκούντων τη γονική μέριμνα του ανηλίκου, αφού από το περιεχόμενο της καθίσταται σαφές ότι αφορά στη ρύθμιση της άσκησης της επιμέλειας. Επίσης, είναι ορισμένη και νόμιμη ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1510, 1511, 1513, 1514, 1516 παρ.2, 1518, 176, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2, 907, 908, 613, 950 παρ.1 ΚΠολΔ, πλην α) του αιτήματος προκαταβολής των δικαστικών εξόδων, καθόσον η προκαταβολή των ορισθέντων, κατά την κρίση του δικαστή, εξόδων και τελών του ενάγοντας έως το ποσό των τριακοσίων (300) ευρώ, κατά το άρθρο 173 παρ.4 ΚΠολΔ, δεν αφορά σε δίκες περί την άσκηση της επιμέλειας ανηλίκου τέκνου, αλλά σε δίκες διατροφής, β) του αιτήματος κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής ως προς την ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας, διότι προσωρινά εκτελεστές κηρύσσονται μόνο οι καταψηφιστικές αποφάσεις κι όχι οι διαπλαστικές (ΕφΑΘ 628/2003, ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Το ίδιο ως άνω παρεπόμενο αίτημα έχει πεδίο εφαρμογής μόνο ως προς την προβλεπόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 613 και 950 παρ. 1 ΚΠολΔ διάταξη περί απόδοσης ή παράδοσης τέκνου, η οποία έχει καταψηφιστικό χαρακτήρα και περιλαμβάνεται πλέον αυτεπαγγέλτως σε κάθε απόφαση, με την οποία ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου ανηλίκου τέκνου στον έναν γονέα (ως προς τον καταψηφιστικό χαρακτήρα της σχετικής διάταξης βλ. Πλεύρη, σχόλιο σε ΜονΠρωτΘεσ 5400/2022, Αρμ 5,2022). Συνεπώς ενόψει και του ότι η κατ’ άρθρο 611 ΚΠολΔ προσπάθεια του Δικαστηρίου για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς δεν τελεσφόρησε, πρέπει η αγωγή να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα.
Η ενάγουσα, πολωνικής ιθαγένειας, με την κρινόμενη από 20-10-2023 και με αριθμό κατάθεσης ./25-10-2023 (β’ αγωγή), όπως το περιεχόμενο αυτής διορθώθηκε με προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της που καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης (άρθρο 224 ΚΠολΔ), εκθέτει ότι με τον εναγόμενο, έχουν τελέσει νόμιμο θρησκευτικό γάμο και έχουν αποκτήσει ένα ανήλικο τέκνο τον ., που γεννήθηκε στις 19-9-2020. Ότι τελούν σε διάσταση και δυνάμει απόφασης ασφαλιστικών μέτρων ασκούν από κοινού την επιμέλεια με τον εναγόμενο με το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας, για τους λόγους δε που εκτίθενται στην αγωγή πρέπει να της ανατεθεί η αποκλειστική άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου. Ότι το ανήλικο τέκνο στερείται εισοδημάτων και περιουσίας και αδυνατεί να αυτοδιατραφεί, εκτίθενται δε οι οικονομικές δυνάμεις κάθε γονέα και το αναγκαίο ποσό διατροφής του ανηλίκου. Ότι η φοίτηση του ανηλίκου στον βρεφονηπιακό σταθμό του Μοσχάτου προκαλεί ταλαιπωρία για την ενάγουσα σε περίπτωση μετάβασης πεζή, επιπλέον σε περίπτωση χρήσης μεταφορικού μέσου ταξί την επιβαρύνει οικονομικά για αυτό πρέπει να φοιτήσει στο 1° νήπιο στο Ταύρο Αττικής πλησίον της κατοικίας της, και εφεξής, ο δε εναγόμενος παρά τις εκκλήσεις της για αλλαγή για μετεγγραφή του ανηλίκου σε σταθμό στον Ταύρο Αττικής αρνείται επίμονα. Ότι ο εναγόμενος πρέπει να υποχρεωθεί να συναινέσει στην έκδοση διαβατηρίου του ανηλίκου από τις πολωνικές αρχές ώστε να δύναται να ταξιδέψει μαζί της στη χώρα καταγωγής της. Με βάση το ιστορικό αυτό, ζητεί να της ανατεθεί αποκλειστικά η άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου του, άλλως να ρυθμιστεί η από κοινού άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου με το σύστημα της εναλλασσόμενης διαμονής, κατά τον τρόπο που εκτίθεται στην αγωγή. Ζητεί επίσης, και μετά την τροπή του αιτήματος από καταψηφιστικό σε έντοκο αναγνωριστικό με προφορική δήλωση της πληρεξούσιας δικηγόρου της που καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά δημόσιας συνεδρίασης και εμπεριέχεται και στις προτάσεις (άρθρα 223, 224, 294, 295 παρ.1 και 297 του ΚΠολΔ), για το ποσό των 180 ευρώ, του λοιπού ποσού των 500 ευρώ διατηρούμενου ως καταψηφιστικού, να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλει στην ίδια για λογαριασμό του ανηλίκου τέκνου της το ποσό των 500 ευρώ και να αναγνωριστεί ότι υποχρεούται να καταβάλλει το ποσό των 180 ευρώ, ως συνεισφορά στην τακτική διατροφή αυτού, από την επίδοση της αγωγής και για χρονικό διάστημα τριών ετών, προκαταβολικά εντός του πρώτου πενθημέρου εκάστου μηνός, με το νόμιμο τόκο από την καθυστέρηση κάθε δόσης και έως την εξόφληση, άλλως σε περίπτωση ρύθμισης της συνεπιμέλειας να ρυθμιστεί το δικαίωμα διατροφής κατά τον ανάλογο τρόπο. Ζητεί, ακόμα να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να συναινέσει α) στην εγγραφή του ανηλίκου στο 1° νήπιο στον Ταύρο Αττικής για τη σχολική περίοδο από το Σεπτέμβριο 2024 ως τον Ιούλιο του 2025 και εφεξής σε σχολείο στον Ταύρο Αττικής, β) στην έκδοση διαβατηρίου του ανηλίκου από τις πολωνικές αρχές. Ζητεί, ακόμα, να προκαταβληθούν τα δικαστικά έξοδα από τον εναγόμενο, κατ’ άρθρο 173 παρ. 4 ΚΠολΔ, να κηρυχθεί η απόφαση προσωρινά εκτελεστή, να απειληθεί χρηματική ποινή και προσωπική κράτηση για κάθε παραβίαση της απόφασης που θα εκδοθεί και να καταδικαστεί ο εναγόμενος στη δικαστική της δαπάνη. Με το περιεχόμενο αυτό, η αγωγή, στο δικόγραφο της οποίας σωρεύεται αγωγής ρύθμισης επιμέλειας, διατροφής ανηλίκου και άρσης διαφωνίας των γονέων, παραδεκτά φέρεται ενώπιον του Δικαστηρίου αυτού, το οποίο έχει διεθνή δικαιοδοσία για την εκδίκασή της αναφορικά με το δικαίωμα ρύθμισης επιμέλειας και την επίλυση διαφωνίας ως προς την εγγραφή του τέκνου σε σχολείο και την έκδοση διαβατηρίου, καθόσον η εναγόμενη είναι πολωνικής ιθαγένειας, λόγω της συνήθους διαμονής του ανηλίκου στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και δη στην Ελλάδα κατά τον χρόνο άσκησης της αγωγής (άρθρα 1 παρ. 1 περιπ. β και παρ.2 περιπ. α, 7, 100 του Κανονισμού 1111/2019 της 25ης Ιουνίου 2019, για τη διεθνή δικαιοδοσία, την αναγνώριση και την εκτέλεση αποφάσεων σε γαμικές διαφορές και διαφορές γονικής μέριμνας, και για τη διεθνή απαγωγή παιδιών ο οποίος εν προκειμένω εφαρμόζεται, ενώ αναφορικά με την υποχρέωση διατροφής έχει δικαιοδοσία σύμφωνα με το άρθρο 3 περ. α , β του Κανονισμού 4/2009 της 18ης Δεκεμβρίου 2008, για τη διεθνή δικαιοδοσία, το εφαρμοστέο δίκαιο, την αναγνώριση και εκτέλεση αποφάσεων και τη συνεργασία σε θέματα υποχρεώσεων διατροφής, που ισχύει και εφαρμόζεται στην Ελλάδα από τις 18.06.2011, παραδεκτά δε φέρεται προς συζήτηση ενώπιον του παρόντος αρμόδιου Δικαστηρίου (άρθρα 591 παρ.1, 17 αριθμ. 2, 22, 39 Α ΚΠολΔ), που δικάζει κατά την ειδική διαδικασία των διαφορών από την οικογένεια, το γάμο και την ελεύθερη συμβίωση (άρθρο 592 παρ. 3 περ. α, β, 593 έως 602, 610 έως 613 ΚΠολΔ). Επισημαίνεται ότι δεν προσκομίζεται η προβλεπόμενη επί ποινή απαραδέκτου της συζήτησης έγγραφη ενημέρωση του άρθρου 3 παρ. 2 του ν. 4640/2019 από την πληρεξούσια δικηγόρο προς την ενάγουσα εντολέα της πλην, όμως ο σκοπός του νομοθέτη, ήτοι η ενημέρωση των διαδίκων για τη δυνατότητα επίλυσης της διαφοράς μέσω του θεσμού της διαμεσολάβησης, επιτεύχθηκε στην εν λόγω υπόθεση μέσω της διενέργειας της υποχρεωτικής αρχικής συνεδρίας (βλ. το από 6-2-2024 πρακτικό περάτωσης αρχικής υποχρεωτικής συνεδρίας της διαμεσολαβήτριας Νανάς Παπαδογεωργάκη), στην οποία υπάγεται η παρούσα οικογενειακή διαφορά (άρθρο 6 παρ. 1 του Ν. 4640/2019, ΦΕΚ Α’ 190/30-11-2019, που τέθηκε σε ισχύ και καταλαμβάνει τις αγωγές για οικογενειακές διαφορές, που κατατίθενται μετά την 15-01-2020, κατ’ άρθρο 44 παρ. 1 α’ του ίδιου νόμου, με συνέπεια να θεραπεύεται έτσι το απαράδεκτο της συζήτησης της αγωγής (βλ. Π. Γιαννόπουλος, Διαμεσολάβηση και πολιτική δίκη, σελ 208-209, Ά. Πλεύρη, Διαμεσολάβηση σε αστικές και εμπορικές υποθέσεις, Ερμηνεία κατ’ άρθρο του ν.4640/2019, σελ 105-106 και έτσι υπό το καθεστώς του ν. 4512/2018 τον Μάζη, Η νέα ρύθμιση του θεσμού της διαμεσολάβησης (άρθρα 178-206 ν. 4512/2018), ΕλλΔνη 2018, σελ 362). Περαιτέρω, εφαρμοστέο ουσιαστικό δίκαιο τυγχάνει ως προς τα ζητήματα της ρύθμισης της άσκησης της επιμέλειας και της διαφωνίας των γονέων ως προς τα επιμέρους ζητήματα αυτής, το ελληνικό, ως το δίκαιο του κράτους της συνήθους διαμονής του ανηλίκου, που είναι η Ελλάδα (βλ. άρθρα 1 παρ. 1 στοιχ. α’, β’ και γ’ και παρ. 2, 2, 3 στοιχ. α’ και β’, 5 παρ. 1, 15 παρ. 1, 16 παρ. 1, 17, 18 και 52 παρ. 2 της Σύμβασης της Χάγης της 19ης. 10.1996, η οποία κυρώθηκε με το ν. 4020/2011, λόγω της συνήθους διαμονής του τέκνου στην Ελλάδα, καθώς γίνεται αίτημα λήψης μέτρου προστασίας και δη ρύθμισης επιμέλειας ενώπιον Δικαστηρίου κράτους (Ελλάδας), που έχει κυρώσει την ως άνω Σύμβαση και έχει θεμελιώσει τη διεθνή δικαιοδοσία για το ζήτημα της γονικής μέριμνας στον Κανονισμό (ΕΚ) 1111/2019 του Συμβουλίου. Επίσης, αναφορικά με την υποχρέωση διατροφής εφαρμοστέο είναι το ημεδαπό δίκαιο, σύμφωνα με τις διατάξεις του Κανονισμού 4/2009, λόγω της συνήθους διαμονής του δικαιούχου διατροφής ως προβλέπεται, από το άρθρο 15 του Κανονισμού 4/2009 και τα άρθρα 1 παρ.1 και 3 παρ.1 του Πρωτοκόλλου της Χάγης του 2007. Περαιτέρω, η αγωγή είναι ορισμένη, πλην του επιμέρους ζητήματος της υποχρέωσης συναίνεσης του αντιδίκου στην έκδοση διαβατηρίου, καθόσον η ενάγουσα δεν επικαλείται ότι έχει προκληθεί διαφωνία στο ζήτημα αυτό και ότι δεν μπορεί να επιλυθεί μεταξύ των διαδίκων και συνεπώς πρέπει ως προς το αίτημα αυτό να απορριφθεί ως αόριστη. Περαιτέρω, η αγωγή είναι νόμιμη ως στηριζόμενη στις διατάξεις των άρθρων 1485, 1486, 1489 παρ.2, 1493, 1496 εδ.α, 1510, 1511, 1512, 1513, 1514, 1516, 1518, 176, 189 παρ. 1 και 191 παρ. 2, 907, 908, 613, 950 παρ.1, 910 αρ.4 ΚΠολΔ, πλην α) του αιτήματος κήρυξης της απόφασης προσωρινά εκτελεστής ως προς την ανάθεση της άσκησης της επιμέλειας και της επίλυσης της διαφωνίας, διότι προσωρινά εκτελεστές κηρύσσονται μόνο οι καταψηφιστικές αποφάσεις κι όχι οι διαπλαστικές (ΕφΑΘ 628/2003 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ενώ το ίδιο ως άνω παρεπόμενο αίτημα έχει πεδίο εφαρμογής μόνο ως προς την προβλεπόμενη από τις διατάξεις των άρθρων 613 και 950 παρ. 1 ΚΠολΔ διάταξη περί απόδοσης ή παράδοσης τέκνου, η οποία έχει καταψηφιστικό χαρακτήρα και περιλαμβάνεται πλέον αυτεπαγγέλτως σε κάθε απόφαση, με την οποία ανατίθεται η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου ανηλίκου τέκνου στον έναν γονέα (ως προς τον καταψηφιστικό χαρακτήρα της σχετικής διάταξης βλ. Πλεύρη, σχόλιο σε ΜονΠρωτΘεσ 5400/2022 Αρμ 5.2022), ενώ απορριπτέο ως μη νόμιμο είναι αναφορικά και με το αναγνωριστικό αίτημα της αγωγής της καταβολής διατροφής, διότι η ενέργεια τους εξαντλείται στο δεδικασμένο και δεν κηρύσσονται προσωρινά εκτελεστές, καθόσον και τελεσίδικες όταν γίνουν, δεν αποτελούν τίτλο εκτελεστό β) του αιτήματος απειλής προσωπικής κράτησης και χρηματικής ποινής για κάθε παράβαση του διατακτικού της απόφασης αναφορικά με το αίτημα καταβολή διατροφής, διότι η απόφαση που επιδικάζει διατροφή εκτελείται κατά τις κοινές διατάξεις περί αναγκαστικής εκτέλεσης, και όχι με τα μέσα της έμμεσης εκτέλεσης (βλ. ΜΠρΘεσ 10376/2020 ΕλλΔνη 2022.1458), ενώ και αναφορικά με την επίλυση της διαφωνίας κατά το άρθρο 1512 ΑΚ είναι απορριπτέο ως μη νόμιμο, ενώ παραμένει νόμιμο κατά τη διάταξη του άρθρου 950 παρ.1 ΚΠολΔ ως προς την καταψηφιστική διάταξη της απόδοσης του ανηλίκου τέκνου στον γονέα. Συνεπώς ενόψει και του ότι η κατ’ άρθρο 611 ΚΠολΔ προσπάθεια του Δικαστηρίου για συμβιβαστική επίλυση της διαφοράς δεν τελεσφόρησε, πρέπει η αγωγή να εξεταστεί περαιτέρω ως προς την ουσιαστική της βασιμότητα, δεδομένου ότι καταβλήθηκε το ανάλογο τέλος δικαστικού ενσήμου ως προς το καταψηφιστικό αίτημα της αγωγή περί καταβολής διατροφής (βλ. το υπ’ αριθμ. . ηλεκτρονικό παράβολο), ενώ προκαταβλήθηκαν τα ορισθέντα από το Δικαστήριο έξοδα, ποσού 290 ευρώ (άρθρο 173 παρ.4 ΚΠολΔ) όπως προκύπτει από την από 19-2-2024 απόδειξη.
Από την εκτίμηση των ενόρκων καταθέσεων των μαρτύρων των διαδίκων που εξετάστηκαν νομότυπα στο ακροατήριο του παρόντος Δικαστηρίου, τα έγγραφα που επικαλούνται και προσκομίζουν οι διάδικοι, είτε προς άμεση απόδειξη είτε προς συναγωγή δικαστικών τεκμηρίων, μεταξύ των οποίων τα δικόγραφα και αποφάσεις από άλλες, προηγηθείσες μεταξύ των ίδιων διαδίκων δίκες (ΑΠ 1758/2008, ΑΠ 227/2008, ΕφΠατρ 149/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), οι φωτογραφίες οι γνησιότητα των οποίων δεν αμφισβητείται (άρθρα (άρθρα 444 παρ.3, 457 ΚΠολΔ), καθώς και τα έγγραφα που προσκομίζονται στην αγγλική γλώσσα έστω και χωρίς μετάφραση στην ελληνική διότι μετά την τροποποίηση του άρθρου 340 παρ. 1 και 2 ΚΠολΔ, ως ισχύει μετά την 1-1-2016 (και την κατάργηση με τον ν. 4335/2015 του άρθρου 270 ΚΠολΔ) σύμφωνα με το οποίο το δικαστήριο λαμβάνει υπ’ όψη και εκτιμά ελεύθερα και αποδεικτικά μέσα που δεν πληρούν τους όρους του νόμου, εφόσον δεν συντρέχουν οι προβλεπόμενοι από τις διατάξεις των άρθρων 393 και 394 ΚΠολΔ περιορισμοί του εμμάρτυρου μέσου, προκύπτει ότι, αν προσαχθεί στο δικαστήριο ξενόγλωσσο έγγραφο χωρίς να συνοδεύεται από επίσημη μετάφραση, το δικαστήριο κρίνει ελεύθερα το ξενόγλωσσο έγγραφο μαζί με τα πληρούντα τους όρους του νόμου αποδεικτικά μέσα και αποφασίζει ελεύθερα κατά συνείδηση (ΑΠ 124/2023, ΑΠ 1483/2021, ΑΠ 1402/2015, ΕφΑθ 508/2024 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), καθώς και οι προσκομιζόμενες εκτυπώσεις ηλεκτρονικών μηνυμάτων μέσω εφαρμογής επικοινωνίας και ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που αφορούν στη συνομιλία των διαδίκων, καθόσον δεν συνιστούν απαγορευμένα αποδεικτικά μέσα, διότι ακόμη και χωρίς την τήρηση της διαδικασίας άρσης απορρήτου που προβλέπεται στο Π.Δ. 47/2005, τα γραπτά μηνύματα μεταξύ των διαδίκων πρέπει να αντιμετωπιστούν, για την ταυτότητα του νομικού λόγου, όπως οι επιστολές, αφού σε αμφότερες τις μορφές αυτού του είδους της επικοινωνίας συνυπάρχουν τα στοιχεία της αποτυπωμένης σε αναγνώσιμη μορφή επικοινωνίας από απόσταση, ενώ η μετάβαση από την κυριαρχία της επιστολής στην κυριαρχία του «sms» έγινε κυρίως λόγω του εκσυγχρονισμού της διαθέσιμης τεχνολογίας, με συνέπεια να μην προσβάλλονται τα δικαιώματα της ελεύθερης επικοινωνίας και του απορρήτου, όταν προσκομίζονται από τους ίδιους τους αντίδικους και συνάμα συνομιλούντες μέσω «sms» στο πλαίσιο δικαστικής μεταξύ τους διένεξης (ΕφΠατρ 1/2023 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ, ΤριμΕφΠειρ 576/2020 αδημ, ΜονΕφΠειρ 55/2020 αδημ., ΠΠρΘεσ 13661/2019 ΑΡΜ 2021.1551, βλ. και ΕφΑνΚρ 100/2024 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ), ορισμένα εκ των οποίων (εγγράφων) ειδικώς κατωτέρω αναφέρονται, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική διάγνωση της διαφοράς και χωρίς η ρητή αναφορά ορισμένων να προσδίδει σ’ αυτά αυξημένη αποδεικτική δύναμη σε σχέση με τα λοιπά έγγραφα για τα οποία δεν γίνεται ειδική μνεία, αφού όλα είναι ισοδύναμα και όλα ανεξαιρέτως συνεκτιμώνται για την εκφορά της δικαστικής κρίσης (ΑΠ 1628/2003 ΕλλΔνη 2004.723, ΑΠ 1068/2002 ΑρχΝ 2004.70), τις υπ’ αριθμ. ./13-2-2024, ./13-2-2024 και ./13-2-2024 ένορκες βεβαιώσεις που προσκομίζει και επικαλείται ο ενάγων – εναγόμενος που λήφθηκαν ενώπιον της συμβολαιογράφου Αθηνών . των μαρτύρων … αντίστοιχα, μετά από κλήση της αντιδίκου (βλ. την υπ’ αριθμ. .Η/8-2-2024 έκθεση επίδοσης του δικαστικού επιμελητή στο Εφετείο Αθηνών .), και από τα διδάγματα της κοινής πείρας και λογικής, που το Δικαστήριο λαμβάνει αυτεπαγγέλτως υπόψη (άρθρο 336 παρ. 4 ΚΠολΔ), χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί επικοινωνία με το Δικαστήριο κατά το άρθρο 1511 παρ. 4 ΚΠολΔ ενόψει της μικρής ηλικίας του ώστε, δεν έχει την απαιτούμενη ωριμότητα και δεν είναι σε θέση να μορφώσει και να εκφράσει αληθινή γνώμη ως προς τις συνθήκες διαβίωσής του και την καταλληλότητα των γονέων του, αποδεικνύονται τα ακόλουθα: Οι ενήλικοι διάδικοι τέλεσαν νόμιμο θρησκευτικό γάμο κατά τους κανόνες της Ανατολικής Ορθοδόξου του Χριστού Εκκλησίας στον Ιερό Ναό Μεταμόρφωσης του Σωτήρος στο Μοσχάτο Αττικής, από τον οποίο απέκτησαν ένα άρρεν τέκνο, τον ., που γεννήθηκε 19-9-2020. Η έγγαμη συμβίωση των διαδίκων δεν εξελίχθηκε ομαλά και επήλθαν διαφωνίες που προκάλεσαν σταδιακή αποξένωση, ώστε η έγγαμη συμβίωση διασπάστηκε οριστικά τον Ιανουάριο του 2023, όταν η ενάγουσα – εναγόμενη αποχώρησε από τη συζυγική οικία στο Μοσχάτο Αττικής και εγκαταστάθηκε σε ιδιόκτητο διαμέρισμα, που αγόρασε δυνάμει του υπ’ αριθμ. ./23-11-2022 συμβολαίου της συμβολαιογράφου Αθηνών ., στον Ταύρο Απικής, ο δε ενάγων – εναγόμενος παρέμεινε στην οικογενειακή στέγη, με το ανήλικο τέκνο. Τούτο δε διότι η μητέρα του ανηλίκου που κατάγεται από την Πολωνία και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα μετά τη γνωριμία της με τον πατέρα του ανηλίκου δεν διέθετε υποστηρικτικό περιβάλλον στην Ελλάδα και αντιμετώπιζε δυσκολίες με την προσαρμογή στο ωράριο εργασίας της που περιλάμβανε και νυχτερινές βάρδιες των καθημερινών υποχρεώσεων του τέκνου της, με αποτέλεσμα να παραλαμβάνει το τέκνο της δύο ημέρες την εβδομάδα κατά τα ρεπό της. Αντίθετα, ο πατέρα του ανηλίκου ως δημόσιος υπάλληλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, με πρωινό ωράριο εργασίας, ανταποκρινόταν με μεγαλύτερη ευελιξία, συνεπικουρούμενος και από τους γονείς του και τον αδελφό του, στις καθημερινές υποχρεώσεις του τέκνου. Ήδη πριν την αποχώρηση της ενάγουσας από τη συζυγική εστία ο πατέρας του ανηλίκου άσκησε την από 27-11-2022 και με αριθμό κατάθεσης ./2022 αίτηση ασφαλιστικών μέτρων, με την οποία ζητούσε την ρύθμιση της άσκησης της επιμέλειας του ανηλίκου, ενώ ακολούθως και η αντίδικός του άσκησε την από 28-4-2023 και με αριθμό κατάθεσης ./2023 αίτησή της, με αντικείμενο τη ρύθμιση της άσκησης της επιμέλειας και την καταβολή διατροφής για λογαριασμό του ανηλίκου. Επί των αιτήσεων εκδόθηκε η υπ’ αριθμ. 4608/2023 απόφαση του Δικαστηρίου αυτού, που ρύθμισε την εκ του νόμου κοινού επιμέλεια των διαδίκων, με το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας, εναλλάξ κάθε εβδομάδα και υποχρέωσε τον πατέρα του ανηλίκου στην καταβολή διατροφής ποσού 150 ευρώ μηνιαίως. Ο ανήλικος ., ο οποίος κατά το χρόνο συζήτησης της αγωγής φοιτά δεύτερη χρονιά στον Δ1 Βρεφονηπιακό σταθμό Μοσχάτου έχει διαγνωστεί με διαταραχή αυτιστικού φάσματος. Σύμφωνα με την από 11-2-2024 αναπτυξιακή αξιολόγηση της Γ’ Παιδιατρικής Κλινικής του Γενικού Νοσοκομείου Αττικόν, κατά την αξιολόγηση που έλαβε χώρα στις 6-12-2023, διαπιστώθηκε ότι εκφέρει σποραδικά κάποιες λέξεις ελληνικά ή πολωνικά κυρίως ως μίμηση, ανταποκρίνεται καλύτερα στο όνομά του, έχει βλεμματική επαφή, ενώ σύμφωνα με την από 4-12-2023 εργοθεραπευτική αξιολόγηση του Κέντρου λόγου γραφής μάθησης …, όπου ο … παρακολουθεί συνεδρίες εργοθεραπείας και λογοθεραπείας, έχει καλύτερη αλληλεπίδραση πλέον, η βλεμματική επαφή δεν είναι πάντα ενσωματωμένη στις δράσεις του αλλά την ενσωματώνει σε μεγαλύτερο βαθμό σε σχέση με την προηγούμενη σεζόν, έχει αυξηθεί το λεξιλόγιό του, κάποιες φορές δεν είναι ιδιαίτερα επικοινωνιακός, ενώ με την παράλληλη στήριξη στο σχολείο έχει παρουσιάσει σημαντική βελτίωση ως προς τα όρια και την ενσωμάτωση στην ομάδα και κρίνεται σημαντική η συνέχιση αυτής, καθώς και του θεραπευτικού προγράμματος στο κέντρο ως έχει. Αμφότεροι οι γονείς τρέφουν αισθήματα αγάπης για το τέκνο τους, όπως άλλωστε δεν αμφισβήτησε ο μάρτυρας του πατέρα του ανηλίκου, αδελφός του, επισημαίνοντας ότι ο ανήλικος έχει μεγαλύτερο δέσιμο με τον αδελφό του. Ο πατέρας του ανηλίκου έχει ασχοληθεί πολύ με την ανατροφή του τέκνου από τη γέννησή του και έχει αναπτύξει ισχυρό συναισθηματικό δεσμό μαζί του, λόγω του χρόνου που διαθέτει, ενόψει του πρωινού σταθερού ωραρίου της εργασίας του 07.00 -15.00 ως δημόσιος υπάλληλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, της υποστήριξης από το οικογενειακό περιβάλλον που διαθέτει και της άδειας ανατροφής 10 μηνών που έλαβε από την εργασία του. Πάσχει από υπερτροφική μυοκαρδιοπάθεια αποφρακτικού τύπου και η θεραπευτική αντιμετώπιση της νόσου τον καθιστά κλινικά σταθερό και ασφαλή, ώστε να μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές ανάγκες που προκύπτουν από τη φροντίδα του τέκνου του (βλ. την από 3-7-2023 ιατρικό σημείωμα του Ωνάσειου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου). Και η μητέρα όμως του ανηλίκου έχει αναπτύξει δεσμό μαζί του και τρέφει αισθήματα αγάπης και στοργής. Το ζευγάρι απευθύνθηκε πριν τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης σε ειδικό ψυχικής υγείας για κοινές συνεδρίες, εντούτοις εκτιμήθηκε ότι πρέπει το ζευγάρι να ακολουθήσει ατομικές συνεδρίες και η ενάγουσα – εναγόμενη ξεκίνησε συνεδρίες ψυχοθεραπείας με την ψυχολόγο Ελπίδα Καλαϊτζή. Σύμφωνα με την από 13-2-2024 ψυχολογική γνωμάτευση της τελευταίας, η έλευση της μητέρας του ανηλίκου στην Ελλάδα, σε μια ξένη για την ίδια χώρα, η διαδικασία εξωσωματικής γονιμοποίησης, η αναζήτηση εργασίας σε συνδυασμό και με τη φροντίδα του βρέφους, καθώς και οι συγκρούσεις που ανέκυψαν με τον σύζυγό της ήταν ζητήματα που είχε να αντιμετωπίσει και κατά την έναρξη των συνεδριών, τον Μάιο του 2022, ήταν αναστατωμένη, ταραγμένη και διακατέχονταν από άγχος και ανησυχία για την ίδια και το τέκνο της, γρήγορα όμως ανέκτησε την ψυχραιμία της σχεδιάζοντας στο ενδεχόμενο διαζυγίου πως θα καταφέρει να ζήσει μόνη της και χωρίς υποστηρικτικό περιβάλλον (βλ. την από 13-2-2024 ψυχολογική γνωμάτευση). Περί της αναστάτωσης που διακατείχε την ενάγουσα – εναγόμενη κατέθεσε ο μάρτυρας του αντιδίκου της, αδελφός του, ότι «ήταν χαμένη στις σκέψεις», ότι «είχε κάποιες φάσεις», ότι έβγαινε το βράδυ έξω και κατανάλωνε αλκοόλ. Εντούτοις από κανένα αποδεικτικό στοιχείο δεν προέκυψε ότι η μητέρα του ανηλίκου είναι ακατάλληλη για την ανατροφή του τέκνου της, αλλά αντίθετα προέκυψε ότι οι συναισθηματικές δυσκολίες που αντιμετώπισε πριν τη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης συνδέονταν με την τότε κατάσταση που βίωνε μέσα στο γάμο της και τις πρακτικές καθημερινές δυσκολίες χωρίς υποστήριξη δικών της ανθρώπων. Παρά τις αντίξοές συνθήκες, η ενάγουσα – εναγόμενη σε διάστημα λίγων ετών έμαθε την ελληνική γλώσσα, εξηύρε εργασία και στις 16-6-2022 συνήψε σύμβασης εξαρτημένης εργασίας με την εταιρεία ΡοορΙο ΟΘΓΙ, ενώ ακόμα προέβη στην αγορά κατοικίας, ενόψει του ότι ο γάμος της έβαινε προς το τέλος του. Οι προσπάθειες οργάνωσης της ζωής της στην Ελλάδα, ακόμα και με τις δυσκολίες που αντιμετώπιζε, καταδεικνύουν ότι έθεσε σε προτεραιότητα τη διαβίωσή της στην Ελλάδα, επιλέγοντας την παραμονή της σταθερά στην χώρα, προκειμένου να στηρίξει την όσο το δυνατόν πιο ομαλή προσαρμογή του τέκνου της στα δεδομένα του διαζυγίου. Δεν προκύπτει να έχει διαγνωστεί με ψυχική πάθηση, το δε νευρολογικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει λόγω αυτόνομης τριδυμικής κεφαλαλγίας και η παρουσία αραχνοειδούς κύστης ΔΕ μέσου κρανιακού βόθρου που είναι ασυμπτωματική, δεν αποδείχθηκαν ότι στερούν τη λειτουργικότητάς της (βλ. το από 20-8-2020 ενημερωτικό σημείωμα του νευρολόγου .. Το ότι η ενάγουσα – εναγόμενη επέδειξε περιστασιακά επιπόλαιη συμπεριφορά, όταν άφησε, έστω και για λίγα λεπτά το τέκνο της το έτος 2022, φυλασσόμενο εντός του πάρκου του, μέχρι να επιστρέφει ο πατέρας του από το σούπερ μάρκετ, ενώ η ίδια είχε αποχωρήσει για την εργασία της και είχε καλέσει τον σύζυγο της να τον ενημερώσει, δεν αναιρεί την καταλληλότητά της ως γονέα, ούτε οι αντιρρήσεις της περί του υποχρεωτικού εμβολιασμού λόγω της πανδημίας της Covid-19, ο οποίος άλλωστε δίχασε μεγάλο μέρος των πληθυσμών των χωρών όπου εφαρμόστηκε, μπορούν να αναιρέσουν την καταλληλότητα αυτή. Ούτε άλλωστε η απουσία της από την Ελλάδα μετά τα πρώτα γενέθλια του τέκνου της στις 19-9-2021, για επίσκεψη στην γενέτειρά της συναρτάται με οποιανδήποτε ακαταλληλότητα του γονεϊκού ρόλου. Η οποιοσδήποτε επικινδυνότητα ή ακαταλληλότητα της μητέρας του ανηλίκου δεν επιβεβαιώθηκαν από κανένα στοιχείο, ενδεικτικά δε αναφέρεται ότι όταν ο πατέρας στις 11-6-2023 προσέφυγε στο ΑΤ Μοσχάτου Ταύρου και κατέθεσε για σημάδια που έφερε το παιδί, η μητέρα μετά από επικοινωνία ανέφερε ότι προέρχονται από τσιμπήματα, γεγονός που επιβεβαιώνεται από την από 19-6-2023 ιατρική βεβαίωση του Metropolitan Hospital, στο οποίο προσέφυγε ο ενάγων, όπου διαπιστώθηκαν νυγμοί εντόμου ως επί παρασιτικής κνήφης σε πρόσωπο, κορμό και άκρα και δόθηκε φαρμακευτική αγωγή, χωρίς από κανένα αποδεικτικό μέσο να προκύπτει παραμέληση φροντίδας ή έκθεση σε κίνδυνο από τη μητέρα του. Τα όσα δε κατέθεσε ο μάρτυρας ότι το παιδί κινδύνευσε στη βεράντα, όταν ήταν με τη μητέρα του, όπου σε ένα μικρό κενό στα κάγκελα χωρούσε να περάσει, κρίνονται ασαφή και αόριστα. Στις 29-9-2022 το τέκνο μεταφέρθηκε από τον πατέρα του στο Metropolitan Hospital για αντιμετώπιση ρινορραγίας, στις δε 30-9-2022 ο ενάγων – εναγόμενος έστειλε μήνυμα προς την ενάγουσα – εναγόμενη για να την ενημερώσει περί της ρινορραγίας και της μετάβασης στο νοσοκομείο, αναφέροντας ότι προκλήθηκε από τραυματισμό κατά τη χρήση φυσιολογικού ορού. Το ενδιαφέρον του πατέρα του ανηλίκου και η πρόνοια αντιμετώπισης της ρινορραγίας δεν αποδεικνύουν όμως ότι η ενάγουσα – εναγόμενη προέβη εσκεμμένα ή έστω από αμέλεια σε τραυματισμό του ανηλίκου. Εξάλλου, επικινδυνότητα ή ακαταλληλότητα της μητέρας δεν προέκυψε ούτε από την από 25-4-2023 κοινωνική έρευνα της ΕΠΑΑ, που επιμελήθηκε μετά από αναφορά του πατέρα του ανηλίκου τέκνου για παραμέληση και ενδοοικογενειακή βία από τη μητέρα. Στην εν λόγω έκθεση επισημαίνεται ότι ο πατέρας του ανηλίκου σε όλες τη διαδικασία της κοινωνικής έρευνας υπήρξε επικεντρωμένος στην ακαταλληλότητα του μητρικού προτύπου, προέβαλε μόνο αρνητικές πτυχές της προσωπικότητας της μητέρας, ενώ αντίθετα η τελευταία αναφέρθηκε σε πλήθος θετικών στοιχείων αυτού, προβάλλοντας παιδοκεντρική θεώρηση και την επιθυμία για ενεργή συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του τέκνου. Στην εν λόγω έκθεση αναφέρεται ότι οι διάδικοι προέρχονται από διαφορετικά οικογενειακά περιβάλλοντα, ο μεν πατέρας του ανηλίκου από μια συντηρητική, δεμένη και υπερπροστατευτική οικογένεια, η μεν μητέρα από οικογένεια που παρείχε συναισθηματική ασφάλεια τα πρώτα παιδικά χρόνια, με άφθονα υλικά και εκπαιδευτικά εφόδια, με την εφηβεία να παρουσιάζει αρνητικά ερεθίσματα από τη συγκρουσιακή σχέση των γονέων της. Επίσης, επισημαίνεται ότι ενόψει των εγγενών δυσκολιών του . απαιτείται εντατική υποστήριξη και αρμονική συνεργασία των γονέων για να έχει την καλύτερη δυνατή ψυχοσυναισθηματική εξέλιξη και πρόοδο. Καίτοι ο . εμφανίζει ισχυρότερο δεσμό με τον πατέρα του, εντούτοις και στο μητρικό περιβάλλον με το οποίο ήρθε σε επαφή η κοινωνική λειτουργός δεχόταν με ευχαρίστηση την αγκαλιά της μητέρας του και της μητρικής γιαγιάς, ενώ η αρνητική θεώρηση του πατέρα του ανηλίκου για το μητρικό πρότυπο λειτουργεί βλαπτικά στην ποιότητα των οικογενειακών δεσμών και στη συνεργασία των γονέων που αποτελεί θεμέλιο λίθο για την υγιή συγκρότηση και εξέλιξη του ανηλίκου (βλ. έκθεση κοινωνικής έρευνας). Με βάση τα παραπάνω, αποδεικνύεται ότι οι διάδικοι είναι αμφότεροι κατάλληλοι για την άσκηση της επιμέλειας του ανηλίκου, η δε ασυμβατότητα των χαρακτήρων τους που οδήγησε στη διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης δεν μπορεί να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα για τον αποκλεισμό του ενός ή του άλλου από την άσκηση της επιμέλειας. Όπως προαναφέρθηκε, προέχει όπως ο ανήλικος αναπτύξει υγιή δεσμό με αμφότερους τους γονείς, που θα συμβάλλει στην περαιτέρω ομαλή ψυχοπνευματική του ανάπτυξη, χωρίς να πρέπει αυτή να υπονομευθεί από τις προσωπικές διαμάχες των γονέων και τη συναισθηματική φόρτιση που προκάλεσε σε αμφότερους η διάσπαση της έγγαμης συμβίωσης. Από το σύνολο της προσκομιζόμενης ηλεκτρονικής αλληλογραφίας και μηνυμάτων μεταξύ των διαδίκων, αναφορικά με τα καθημερινά θέματα φροντίδας του ανηλίκου, καθώς και τα ιατρικά θέματα και αυτά της σχολικής εκπαίδευσης, προκύπτει ότι ο πατέρας του ανηλίκου συχνά εκφράζει κάποιου είδους δυσαρέσκεια έναντι των χειρισμών της μητέρας, όπως για τη μη δυνατότητα τηλεφωνικής επικοινωνίας με το τέκνο του σε συγκεκριμένες χρονικές στιγμές που η μητέρα του δεν μπόρεσε να απαντήσει στην κλήση, ή για την επιλογή προσώπου καταγόμενου από την Πολωνία ως προς τη φροντίδα του τέκνου κατά την εργασία της μητέρας, ή για τη χρήση της πολωνικής γλώσσας, ενόψει της νευροαναπτυξιακής διαταραχής του .. Από την επικοινωνία τους αυτή δεν διαφαίνεται αδυναμία τους στο να συνεννοηθούν για τα ζητήματα που αφορούν στο τέκνο τους, τέτοια που να αποκλείει τη δυνατότητα της εκ του νόμου άσκησης της συνεπιμέλειας. Εξάλλου, οι όποιες διαφωνίες των διαδίκων, που πηγάζουν από τις προσωπικές τους σχέσεις και τον κλονισμό που επήλθε ανάμεσά τους, είναι αναγκαίο να εξομαλυνθούν και αυτοί να παραμερίσουν τις διαφωνίες τους, ώστε να ανεύρουν κοινή γραμμή πλεύσης, καθώς αποφασιστικό κριτήριο πρέπει να είναι για αυτούς το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου τέκνου τους, προκειμένου να δημιουργούν σε αυτό ένα ήρεμο περιβάλλον για να μεγαλώσει. Οφείλουν, άλλωστε, ως γονείς, να θέσουν σε δεύτερη μοίρα τις διαφωνίες τους, ώστε να εξασφαλίζουν ένα επαρκές πεδίο συνεννόησης μεταξύ τους για τα ζητήματα του τέκνου τους, το οποίο κατά την κρίση του Δικαστηρίου είναι εφικτό να το επιτύχουν, λαμβάνοντας ιδίως υπόψη τις συστάσεις των ειδικών, καθώς το βέλτιστο συμφέρον του ανηλίκου δεν επιτρέπεται να καμφθεί από τις όποιες προσωπικές διενέξεις των διαδίκων και να υποταχθεί σε αυτές. Περαιτέρω, εφικτή στην προκειμένη περίπτωση είναι η άσκηση της συνεπιμέλειας με εναλλασσόμενη κατοικία, καθόσον οι κατοικίες των γονέων δεν βρίσκονται σε μεγάλη, αλλά αντίθετα σε κοντινή απόσταση, περί των 4 χλμ., κάθε κατοικία διαθέτει διαμορφωμένο δωμάτιο για το τέκνο, ενώ ο ανήλικος διαμένει εναλλάξ στις δύο κατοικίες ήδη από την έκδοση της απόφασης ασφαλιστικών μέτρων, χωρίς να προκύπτει ότι η συνέχιση της διαμονής με τον τρόπο αυτόν αποβαίνει σε βάρος του, ενόψει και των πρόσθετων αναγκών λόγω της διαταραχής του φάσματος του αυτισμού για σταθερότητα στην καθημερινότητα. Τούτο δεν αναιρείται από την υπ’ αρ. πρωτ. ./19-6-2023 ιατρική γνωμάτευση της Γ’ Παιδιατρικής Κλινικής του Ν. Αττικόν, που αναφέρει ότι τα παιδιά στο φάσμα του αυτισμού παρουσιάζουν συχνά ασυνήθιστη αρνητική αντίδραση σε μικρές αλλαγές του περιβάλλοντος, καθόσον τα άτομα αυτά βρίσκουν άνεση και την σταθερότητα του τέκνου σε προβλέψιμες ρουτίνες και περιβάλλοντα. Τούτο διότι εν προκειμένω η εναλλάξ διαμονή του τέκνου έχει ήδη καταστεί προβλέψιμη ρουτίνα και συνεπώς δεν θέτει σε κίνδυνο την επιδιωκόμενη σταθερότητα. Επίσης, ο μεν πατέρας του ανηλίκου έχει την αρωγή του οικογενειακού περιβάλλοντος του, η μεν μητέρα του ανηλίκου, έχει προσλάβει τρίτο πρόσωπο με αμοιβή για την βοήθεια τις ώρες που είναι στην εργασία της και η καταλληλότητα της οποίας δεν αναιρείται από το γεγονός ότι ως καταγόμενη από την Πολωνία κάνει χρήση και της πολωνικής γλώσσας, καθόσον σύμφωνα με το από 15-2-2024 έγγραφο της Γ’ Παιδιατρικής Κλινικής του Ν. Αττικόν το δίγλωσσο περιβάλλον δεν υποστηρίζεται βιβλιογραφικά ότι αποτελεί πρόβλημα για τα παιδιά με νευροαναπτυξιακή διαταραχή, αν και η συνήθης πρακτική είναι να δίνεται καταρχήν έμφαση στην κυρίαρχη γλώσσα. Το παρόν Δικαστήριο, επομένως, συναξιολογώντας όλα τα ανωτέρω νομικά και πραγματικά στοιχεία της υπό κρίση υπόθεσης, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι δεν συντρέχει κάποιος λόγος ώστε να αποκλειστεί εν προκειμένω η νομική συνεπιμέλεια των διάδικων, και τούτο διότι, αφενός δεν αποδείχθηκε ότι συντρέχει κάποιος σπουδαίος λόγος που να καθιστά ακατάλληλο έκαστο γονέα, αφετέρου οι όποιες διαφωνίες έχουν ανακύψει μεταξύ των διαδίκων δεν είναι ικανές και δεν πρέπει να οδηγήσουν στην πλήρη αποδόμηση των σχέσεων τους, ώστε να μην είναι δυνατή η οποιαδήποτε μεταξύ τους συνεργασία για το καλό του τέκνου τους, γεγονός που επισημαίνεται και από την έκθεση κοινωνικής έρευνας. Η άσκηση της συνεπιμέλειας με το σύστημα της εναλλασσόμενης διαμονής με τον κάθε γονέα, εξασφαλίζει στη συγκεκριμένη περίπτωση την ισότιμη συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή του τέκνου και ενισχύει τους δεσμούς του με αμφότερους τους γονείς του. Υπό τα ανωτέρω δεδομένα και ενόψει των βιοτικών συνθηκών των διαδίκων, σε συνδυασμό με την ηλικία του τέκνου τους, αποδεικνύεται ότι το βέλτιστο συμφέρον αυτού επιβάλλει την ουσιαστική συμμετοχή και των δύο γονέων στην ανατροφή και στη φροντίδα του και την αποτροπή αποξένωσής του από καθέναν από αυτούς. Συνεπώς, πρέπει το κύριο αίτημα έκαστης αγωγής περί ανάθεσης αποκλειστικής επιμέλειας να απορριφθεί ως ουσιαστικά αβάσιμο και να γίνει δεκτό το επικουρικό αίτημα έκαστης περί ρύθμισης της από κοινού επιμέλειας και να ρυθμιστεί η άσκηση της από κοινού επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ., την οποία θα ασκούν από κοινού οι γονείς, με το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας του ανηλίκου τέκνου στην κατοικία των γονέων του, με τους οποίους θα διαμένει εκ περιτροπής, δηλαδή με εναλλαγή του τόπου διαμονής του, κατά την χρονική κατανομή, που ορίζεται κατωτέρω, οπότε οι γονείς θα ασκούν από κοινού την επιμέλεια του τέκνου τους (συνεπιμέλεια) σύμφωνα με τον κανόνα της 1513 εδ α’ΑΚ, με εξαίρεση μόνο εκείνες τις συνήθεις πράξεις επιμέλειας, για την τρέχουσα διαχείριση της περιουσίας του και πράξεις που έχουν επείγοντα χαρακτήρα (άρθρα 1513 εδ. β και 1516 εδ. α’ ΑΚ), τις οποίες μπορεί να επιχειρεί κάθε φορά μόνος του ο γονέας, με τον οποίο θα διαμένει ταυτόχρονα κάθε φορά το τέκνο, ενώ και κατά τα λοιπά η γονική μέριμνα θα ασκείται από κοινού από τους γονείς στο σύνολο της ανεξάρτητα από τον τόπο διαμονής του τέκνου. Ως τόπος διαμονής του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων ορίζεται εναλλασσόμενα ο τόπος κατοικίας καθενός από τους γονείς του (εναλλασσόμενη κατοικία), με τον οποίο θα διαμένει αυτό ταυτόχρονα από τη Δευτέρα και ώρα 16.00 μέχρι την επόμενη Δευτέρα και ώρα 16.00, εναλλάξ ανά εβδομάδα. Όσον αφορά στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα ο ανήλικος θα διαμένει μια εβδομάδα με έκαστο γονέα μετά από συνεννόηση, και δη από 23 Δεκεμβρίου ώρα 10.30 π.μ. ως 30 Δεκεμβρίου ώρα 10.30 π.μ. και από 30 Δεκεμβρίου ώρα 10.30 π.μ. ως 6 Ιανουάριου ώρα 10.30 π.μ., τις διακοπές των Χριστουγέννων και από Μεγάλη Δευτέρα ώρα 10.30 π.μ. ως Δευτέρα της Διακαινησίμου ώρα 17.00 μ.μ., και από Δευτέρα της Διακαινησίμου ώρα 17.00 μ.μ. ως Δευτέρα μετά την Κυριακή του Θωμά ώρα 10.30 π.μ., τις διακοπές του Πάσχα. Όσον αφορά στις θερινές διακοπές, κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, με δεδομένες και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των διαδίκων και τη συνακόλουθη ρύθμιση των θερινών αδειών τους, το ανήλικο θα διαμένει, κατόπιν συνεννοήσεως των διαδίκων, επί ένα δεκαπενθήμερο εναλλάξ και δη από 1η Ιουλίου ώρα 10.30 π.μ. ως 16 Ιουλίου ώρα 10.30 π.μ., από 16 Ιουλίου ώρα 10.30 ως 1η Αυγούστου ώρα 10.30 και από 1η Αυγούστου ώρα 10.30 ως 1η Σεπτεμβρίου ώρα 10.30. Το τέκνο θα παραλαμβάνει ο πατέρας από την οικία της μητέρας στον Ταύρο, κατά την έναρξη του εκάστοτε ανωτέρω χρονικού διαστήματος και θα το επιστρέφει στο ίδιο μέρος στη λήξη του. Τις ημέρες που το ανήλικο θα μένει με τον ένα γονέα, ο έτερος θα έχει δυνατότητα επικοινωνίας είτε τηλεφωνικής είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, skype κλπ.), εφόσον δεν θα διαταράσσεται το πρόγραμμα δραστηριοτήτων του τέκνου και σύμφωνα με το πρόγραμμα εργασίας κάθε γονέα. Περαιτέρω, ενόψει του ότι ο ανήλικος φοιτά σε βρεφονηπιακό σταθμό στο Μοσχάτο πολύ κοντά στην κατοικία του ενάγοντας πατέρα του, ενώ στην ίδια περιοχή βρίσκεται και το κέντρο λογοθεραπείας και εργοθεραπείας και ενόψει του ότι το ανήλικο έχει εγκλιματιστεί στην περιοχή και προκειμένου να συνεχιστεί η απρόσκοπτη συμμετοχή του στις συνεδρίες που παρακολουθεί, δεν κρίνεται αναγκαία η αλλαγή σχολικής μονάδας από το Μοσχάτο Αττικής στον Ταύρο Αττικής, όπως ζητεί η μητέρα του ανηλίκου ενόψει της διαφωνίας που έχει ανακύψει με τον πατέρα του ανηλίκου, καθόσον η δυσχέρεια στη μετάβαση από την κατοικία της που επιβάλλει χρήση ταξί ελλείψει ίδιου μεταφορικού μέσου, δεν είναι τέτοια που να δικαιολογεί την αλλαγή αυτή, καθόσον προέχει το συμφέρον του τέκνου και λαμβανομένου υπόψη ότι συντρέχει εγγύτητα των κατοικιών των γονέων. Συνεπώς, δεν συντρέχει λόγος αλλαγής σχολικής μονάδας και πρέπει να απορριφθεί το σχετικό αίτημα της υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγής ως ουσιαστικά αβάσιμο. Περαιτέρω, αναφορικά με το έτερο αίτημα περί καταβολής διατροφής της υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγής, αποδεικνύεται ότι το ανήλικο τέκνο των διαδίκων στερείται εισοδήματος, αδυνατεί να εργαστεί ή να ασκήσει οποιοδήποτε βιοποριστικό επάγγελμα κατάλληλο για την ηλικία του και δεν διαθέτει ακίνητη περιουσία. Επομένως, έχει δικαίωμα διατροφής σε χρήμα έναντι και των δύο γονέων του, οι οποίοι ενέχονται ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες. Η μητέρα του ανηλίκου, γεννηθείσα το έτος 1992, διαμένει σε ιδιόκτητο διαμέρισμα εμβαδού 36,48 τ.μ. στον Ταύρο Αττικής με μία υπόγεια αποθήκη και θέση στάθμευσης και δεν επιβαρύνεται με μίσθωμα, όμως επιβαρύνεται με τα λειτουργικά έξοδα της κατοικίας, ήτοι δαπάνες ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεφώνου, ύδατος. Εργάζεται στην εταιρεία … με μηνιαίο μισθό ποσού 750 ευρώ, ενώ παραδίδει και ιδιαίτερα μαθήματα αγγλικών από τα οποία αποκερδαίνει το ποσό των 200 ευρώ περίπου. Σύμφωνα με την κατάθεση του μάρτυρας του εναγομένου εισπράπει κάποιο μίσθωμα από ακίνητο στην Πολωνία εντούτοις δεν αποδείχθηκε το ύψος του μισθώματος και το είδος του ακινήτου. Δεν διαθέτει άλλη ακίνητη περιουσία, ούτε διαθέτει εισοδήματα από άλλη πηγή και δεν βαρύνεται, κατά νόμο, με την υποχρέωση διατροφής άλλων, πλην του ανήλικου τέκνου της. Κατά τα λοιπά οι δαπάνες διαβίωσής της είναι οι συνήθεις μιας γυναίκας της ηλικίας και της κοινωνικής της θέσης. Αντίστοιχα, ο πατέρας του ανηλίκου εργάζεται ως δημόσιος υπάλληλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου και ο μισθός του ανέρχεται σε 1.290 ευρώ. Διαμένει σε ιδιόκτητο διαμέρισμα στο Μοσχάτο Αττικής και δεν επιβαρύνεται με μίσθωμα, όμως επιβαρύνεται με τα λειτουργικά έξοδα της κατοικίας, ήτοι δαπάνες ηλεκτρικού ρεύματος, τηλεφώνου, ύδατος. Δεν διαθέτει άλλα εισοδήματα και περιουσία, πλην ενός επιβατικού αυτοκινήτου, ενώ δεν βαρύνεται με διατροφή άλλων προσώπων, πλην του ανήλικου τέκνου του. Τα λοιπά οι δαπάνες διαβίωσής του είναι οι συνήθεις ενός άντρα της ηλικίας και της κοινωνικής του θέσης. Περαιτέρω, το ανήλικο τέκνο, γεννηθέν στις 19-9-2020 ήδη φοιτά στον Δ’ βρεφονηπιακό σταθμό Μοσχάτου και κατά το χρονικό διάστημα που αφορά στην επίδικη διατροφή θα φοιτά ακολούθως στα προνήπια και νήπια δημοσίου νηπιαγωγείου. Για τις δαπάνες λογοθεραπείας εργοθεραπείας δεν επιβαρύνεται, καθόσον καλύπτονται κυρίως ασφαλιστικά, ενώ δεν υφίσταται δαπάνη για την παράλληλη στήριξη από εκπαιδευτικό, η οποία από τη φοίτηση στο νηπιαγωγείο θα καλύπτεται από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα. Για τις ανάγκες φύλαξής του από τρίτο πρόσωπο που έχει αναθέσει η μητέρα του απαιτείται κατά την παραμονή με τη μητέρα του, ήτοι επί 15 ημέρες το μήνα, το ποσό των 150 ευρώ, ως προκύπτει από εργόσημα που προσκομίζονται, ενώ για τις ανάγκες μετάβασης του ανηλίκου στον σταθμό στο Μοσχάτο και την επιστροφή του, όπως και για τις συνεδρίες στο κέντρο … απαιτείται κατά την παραμονή με τη μητέρα του δαπάνη μίσθωσης ταξί, με κόστος έκαστης διαδρομής περί τα 6-7 ευρώ. Κατά τα λοιπά οι λοιπές δαπάνες διαβιώσεως του τέκνου, ήτοι τροφής, ενδύσεως, ψυχαγωγίας, παραθερισμού, ιατροφαρμακευτικής περιθάλψεως και αγοράς σχολικών ειδών, είναι οι συνήθεις δαπάνες τέκνων αντίστοιχης, με αυτό, ηλικίας. Εξάλλου, έκαστος των γονέων επιμελείται αυτοπροσώπως τον ανήλικο, και παρέχει σε αυτό κάθε είδους εξυπηρετήσεις και φροντίδες, οι οποίες κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας, συνδέονται με τη συνοίκηση και είναι αποτιμητές σε χρήμα. Οι προσωπικές αυτές υπηρεσίες αποτιμώνται σε 200,00 ευρώ μηνιαίως. Συνεπώς, από τα παραπάνω περιστατικά με βάση τις ανάγκες του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, όπως αυτές προκύπτουν από τις συνθήκες της ζωής του, και συγκεκριμένα τις ανάγκες του για ένδυση, διατροφή, εκπαίδευση, ιατρική παρακολούθηση, ψυχαγωγία και εν γένει συντήρησή του, οι οποίες συμπροσδιορίζονται από τις συνθήκες ζωής και τις δυνάμεις των γονέων του, η απαιτούμενη γι’ αυτό ανάλογη διατροφή ανέρχεται στο ποσό των 400 ευρώ μηνιαίως. Στο ποσό αυτό συνυπολογίζεται και η επιβάρυνση των λειτουργικών εξόδων της κατοικίας (θέρμανσης, ύδρευσης, ηλεκτροφωτισμού κ.λπ.), στην οποία διαμένει ο ανήλικος κάθε φορά, συνυπολογίζονται δε και οι αποτιμώμενες σε χρήμα, συναφείς με την επιμέλειά του, υπηρεσίες από τους γονείς του. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι για τον προσδιορισμό της συνεισφοράς που βαρύνει τους γονείς του ανηλίκου πρέπει η οφειλόμενη από αυτούς διατροφή να υπολογιστεί σε αναλογία προς τις οικονομικές δυνάμεις του καθενός από αυτούς, με συνυπολογισμό των προαναφερόμενων οικονομικών δυνάμεων του εναγομένου, ενόψει του ότι με την αγωγή ζητείται η συνεισφορά στη διατροφή του ανηλίκου και δεν απαιτείται σχετική ένσταση συνεισφοράς και συνεπώς ο σχετικός ισχυρισμός του εναγομένου που προβλήθηκε με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του προφορικά κατά τη συζήτηση και καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασης και περιέχεται και στις προτάσεις εκτιμάται ως άρνηση ως προς το ύψος της διατροφής (ΕφΔωδ 87/2022, ΕφΑιγ 73/2021, ΜΠρΠειρ 60/2022 ΤΝΠ ΝΟΜΟΣ). Επομένως, με βάση τα ανωτέρω ο πατέρας του ανηλίκου οφείλει να συμμετέχει στις ανάγκες του του με το ποσό των 225 ευρώ μηνιαίως, ενώ το υπόλοιπο ποσό των 175 ευρώ καλύπτεται από τη συμμετοχή της μητέρας του με την προσφορά των προσωπικών της υπηρεσιών στην ανατροφή του και των λοιπών, συνδεομένων με τη συνοίκησή του, παροχών, ως έχουσα, κατά νόμο, συντρέχουσα και ανάλογη των οικονομικών εν γένει δυνατοτήτων της υποχρέωση διατροφής του, αλλά και με την ανάλωση μέρους του εισοδήματος της.
Επομένως, με βάση τα ανωτέρω ο εναγόμενος πατέρας, ο οποίος ως προαναφέρθηκε, οφείλει να συμμετέχει στις ανάγκες του τέκνου του με το ποσό των 225 ευρώ μηνιαίως, θα καλύπτει απευθείας τις δαπάνες διαβίωσης του ανηλίκου κατά το δεκαπενθήμερο που αυτό θα διαβιεί μαζί του, οι οποίες για το διάστημα αυτό ανέρχονται σε 200 ευρώ (400 : 2 δεκαπενθήμερα = 200 ευρώ ανά δεκαπενθήμερο) και περιλαμβάνουν την αξίας της φροντίδας και των προσωπικών υπηρεσιών, που θα του παρέχει ο ίδιος κατά το χρονικό διάστημα που αυτό θα διαμένει στη δική του κατοικία, όπως και τα έξοδα για την διατροφή του τις ημέρες αυτές και επιπλέον, ως έχων υπέρτερη υποχρέωση συμβολής από την ενάγουσα μητέρα του, θα πρέπει να συμμετέχει στη διατροφή του τέκνου του για το δεκαπενθήμερο που αυτό θα διαμένει με τη μητέρα του με το ποσό των 25 ευρώ με τα οποίο και εξαντλείται η υποχρέωση συνεισφοράς του (25 ευρώ + 175 ευρώ= 200 ευρώ), ενώ το υπόλοιπο ποσό των 175 ευρώ αντίστοιχα και που υπολείπεται έως την συμπλήρωση του απαιτούμενου ποσού για τη διατροφή του κατά το διάστημα διαμονής του με την μητέρα του, θα καλύπτεται από αυτήν. Τέλος οι προβληθείσες ενστάσεις με προφορική δήλωση του πληρεξούσιου δικηγόρου του εναγομένου προφορικά κατά την συζήτηση που καταχωρίστηκε στα ταυτάριθμα με την παρούσα πρακτικά συνεδρίασης και αναφέρονται και στις προτάσεις περί απαράδεκτου της άσκησης της αγωγής και καταχρηστικότητας του κονδυλίου διατροφής, είναι απορριπτέες αφενός η πρώτη ως μη νόμιμη καθόσον το να ζητεί η ενάγουσα την ανάθεση της αποκλειστικής επιμέλειας στην ίδια δεν καθιστά απαράδεκτη την αγωγή της, αφετέρου η δεύτερη ως μη νόμιμη, καθόσον η αμφισβήτηση του ύψους της διατροφής αποτελεί άρνηση αυτού και δεν θεμελιώνει ένσταση καταχρηστικής άσκησης δικαιώματος. Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω, πρέπει οι κρινόμενες αγωγές να γίνουν εν μέρει δεκτές ως ουσιαστικά βάσιμες, και δη αφού απορριφθούν τα κύρια αιτήματα έκαστης αγωγής περί ανάθεσης της αποκλειστικής επιμέλειας σε έκαστο ενάγοντα να γίνουν εν μέρει δεκτές κατά το επικουρικό τους αίτημα και να κατανεμηθεί χρονικά η άσκηση της επιμέλειας του ., ως προαναφέρθηκε και να υποχρεωθούν αντίστοιχα αυτεπαγγέλτως οι ενήλικοι διάδικοι, κατ’ εφαρμογή των άρθρων 613 και 950 παρ.1 ΚΠολΔ, να αποδώσουν το ανήλικο τέκνο τους στον αντίδικό τους κατά το χρόνο έναρξης της άσκησης της επιμέλειας του από αυτόν, απειλούμενης σε βάρος έκαστου προσωπικής κράτησης δέκα (10) ημερών και χρηματικής ποινής, ύψους τριακοσίων (300) ευρώ για την περίπτωση παραβίασης της υποχρέωσης αυτής. Επίσης, πρέπει η υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγή να γίνει εν μέρει δεκτή και ως προς τα λοιπά σωρευμένα αιτήματά της, απορριπτόμενου του αιτήματος άρσης διαφωνίας ως προ της αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος, ενώ αντίθετα πρέπει να υποχρεωθεί ο εναγόμενος να καταβάλλει στην ενάγουσα ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου τους και για λογαριασμό του, ως συνεισφορά για την τακτική σε χρήμα διατροφή του για το διάστημα από την επίδοση της αγωγής και για διάστημα τριών ετών, προκαταβολικά εντός των πέντε πρώτων ημερών κάθε μήνα, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση κάθε δόσης έως την εξόφληση, το ποσό των 25 ευρώ μηνιαίως, ενώ πρέπει να κηρυχθεί η παρούσα απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς τις καταψηφιστικές διατάξεις της διατροφής (άρθρο 910 παρ.4 ΚΠολΔ) και ως προς την καταψηφιστική διάταξη της υποχρέωσης απόδοσης του ανηλίκου στον γονέα, με τον οποίο θα διαμένει κάθε φορά, γιατί κατά την κρίση του Δικαστηρίου συντρέχουν εξαιρετικοί προς τούτο λόγοι και διότι η καθυστέρηση στην εκτέλεση θα επιφέρει σημαντική ζημία στους διαδίκους, ως συνασκούντες την επιμέλεια τους (907, 908, 910 αρ. 4 ΚΠολΔ). Τέλος, τα δικαστικά έξοδα μεταξύ των διαδίκων για τις αγωγές, πλέον των ήδη προκαταβληθέντων, πρέπει να συμψηφιστούν κατ’ άρθρο 179 ΚΠολΔ, ενόψει της σχέσης των διαδίκων ως συζύγων και της σχέσης γονέων και τέκνων (άρθρο 178 ΚΠολΔ).

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ

ΣΥΝΕΚΔΙΚΑΖΕΙ αντιμωλία των διαδίκων τις υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./5-10-2023, αγωγής και με αριθμό κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγές.

ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ ό,τι κρίθηκε απορριπτέο.

ΔΕΧΕΤΑΙ εν μέρει την υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./5-10-2023 αγωγή και την υπ’ αριθμ. κατάθεσης ./25-10-2023 αγωγή.

ΡΥΘΜΙΖΕΙ την άσκηση της εκ του νόμου από κοινού επιμέλειας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων, ., την οποία θα ασκούν από κοινού οι γονείς, με το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας του ανηλίκου τέκνου στην κατοικία των γονέων του, με τους οποίους θα διαμένει εκ περιτροπής, δηλαδή με εναλλαγή του τόπου διαμονής του, κατά την χρονική κατανομή, που ορίζεται κατωτέρω.

ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ τον τόπο κατοικίας του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων εναλλασσόμενα αυτόν του τόπου κατοικίας καθενός από τους γονείς του (εναλλασσόμενη κατοικία) με τον οποίο θα διαμένει αυτό ταυτόχρονα εναλλάξ ανά εβδομάδα, από τη Δευτέρα και ώρα 16.00 μέχρι την επόμενη Δευτέρα και ώρα 16.00, εναλλάξ ανά εβδομάδα. Κατ’ εξαίρεση αυτού, όσον αφορά στις διακοπές των Χριστουγέννων και του Πάσχα ο ανήλικος θα διαμένει μια εβδομάδα με έκαστο γονέα μετά από συνεννόηση, και δη από 23 Δεκεμβρίου ώρα 10.30 π.μ. ως 30 Δεκεμβρίου ώρα 10.30 π.μ. και από 30 Δεκεμβρίου ώρα 10.30 π.μ. ως 6 Ιανουάριου ώρα 10.30 π.μ., τις διακοπές των Χριστουγέννων και από Μεγάλη Δευτέρα ώρα 10.30 π.μ. ως Δευτέρα της Διακαινησίμου ώρα 17.00 μ.μ., και από Δευτέρα της Διακαινησίμου ώρα 17.00 μ.μ. ως Δευτέρα μετά την Κυριακή του Θωμά ώρα 10.30 π.μ., τις διακοπές του Πάσχα. Όσον αφορά στις θερινές διακοπές, κατά τους μήνες Ιούλιο και Αύγουστο, με δεδομένες και τις επαγγελματικές υποχρεώσεις των διαδίκων και τη συνακόλουθη ρύθμιση των θερινών αδειών τους, το ανήλικο θα διαμένει, κατόπιν συνεννοήσεως των διαδίκων, επί ένα δεκαπενθήμερο εναλλάξ και δη από 1η Ιουλίου ώρα 10.30 π.μ. ως 16 Ιουλίου ώρα 10.30 π.μ., από 16 Ιουλίου ώρα 10.30 ως 1η Αυγούστου ώρα 10.30 και από 1η Αυγούστου ώρα 10.30 ως 1η Σεπτεμβρίου ώρα 10.30. Το τέκνο θα παραλαμβάνει ο πατέρας από την οικία της μητέρας στον Ταύρο, κατά την έναρξη του εκάστοτε ανωτέρω χρονικού διαστήματος και θα το επιστρέφει στο ίδιο μέρος στη λήξη του. Τις ημέρες που το ανήλικο θα μένει με τον ένα γονέα, ο έτερος θα έχει δυνατότητα επικοινωνίας είτε τηλεφωνικής είτε μέσω της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών επικοινωνίας (viber, skype κλπ.), εφόσον δεν θα διαταράσσεται το πρόγραμμα δραστηριοτήτων του τέκνου και σύμφωνα με το πρόγραμμα εργασίας κάθε γονέα.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ έκαστο των διαδίκων σε απόδοση του ανηλίκου στον γονέα, με τον οποίο αυτός θα διαμένει κάθε φορά στο πλαίσιο της από κοινού άσκησης της επιμέλειας με το σύστημα της εναλλασσόμενης κατοικίας, προς υλοποίηση της αμέσως ανωτέρω διάταξης.

ΑΠΑΓΓΕΛΛΕΙ σε βάρος έκαστου των διαδίκων για την περίπτωση παρεμπόδισης εφαρμογής της αμέσως ανωτέρω διάταξης, προσωπική κράτηση δέκα (10) ημερών και χρηματική ποινή τριακοσίων (300) ευρώ υπέρ του αιτούντος την απόδοση ή την παράδοση του ανηλίκου στον γονέα.

ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ τον εναγόμενο να καταβάλλει στην ενάγουσα ως ασκούσα την επιμέλεια του ανηλίκου τέκνου του και για λογαριασμό του, ως συνεισφορά για την τακτική σε χρήμα διατροφή του από την επίδοση της αγωγής και για διάστημα τριών ετών, προκαταβολικά εντός των πέντε πρώτων ημερών κάθε μήνα, νομιμοτόκως από την καθυστέρηση κάθε δόσης έως την εξόφληση, το ποσό των είκοσι πέντε (25) ευρώ μηνιαίως.

ΚΗΡΥΣΕΙ την απόφαση προσωρινά εκτελεστή ως προς την καταψηφιστική διάταξη της απόδοσης του ανηλίκου τέκνου των διαδίκων στον γονέα, με τον οποίο θα διαμένει κάθε φορά, καθώς και ως προς τη διάταξη διατροφής του ανηλίκου.

ΣΥΜΨΗΦΙΖΕΙ τη δικαστική δαπάνη μεταξύ των διαδίκων, πλέον των προκαταβληθέντων, για αμφότερες τις αγωγές.

ΚΡΙΘΗΚΕ, αποφασίσθηκε και δημοσιεύθηκε στις 23-7-24 στην Αθήνα στο ακροατήριό του, σε έκτακτη δημόσια συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων Δικηγόρων τους.

Η ΔΙΚΑΣΤΗΣ Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
• Πρόεδρος: Αικατερίνη Καϊδόγλου, Πρόεδρος Πρωτοδικών
• Δικηγόροι: Δημήτριος Δουλιώτης, Νίκη Ρούλια
• Λήμματα: Συνεπιμέλεια

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΕΙΣ
Δημοσίευση :
ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΔΣΑ
© 2024 Τράπεζα Νομικών Πληροφοριών ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ